ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები48372

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი სახელი

1957

ტიპი: სახელი

1957 წელს მწერლის პირად ბარათში დიმიტრი ხოშტარია აღნიშნავდა, რომ მისი ფსევდონიმი იყო დუტუ მეგრელი.

1886

ტიპი: სახელი

1886 წლის 17 აგვისტოს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძემ გამოაქვეყნა სტატია „ტფილისი, 16 აგვისტოს“, რომელიც მწერლის თხზულებათა კრებულებში დაიბეჭდა სათაურით „ხიზნების საქმე“.

1907

ტიპი: სახელი

1907 წლის შემდეგ ნოე რამიშვილის პარტიული ფსევდონიმი იყო „პეტრე“.

1920

ტიპი: სახელი

1920 წლის 30 იანვრის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, მიხეილ თუმანიშვილის ფსევდონიმი ბირთველისძე იყო.

1920

ტიპი: სახელი

1920 წლის 7 მარტის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, იოსებ მაქსიმეს ძე მეხუზლას სამწერლო ფსევდონიმი იყო იასე რაჭველი.

1930

ტიპი: სახელი

1930 წლის 10 ივნისს დუტუ მეგრელის დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, ქუთაისის გიმნაზიაში სწავლის პერიოდში იგი იყენებდა ოტიას ფსევდონიმს.

1930

ტიპი: სახელი

1930 წლის 10 ივნისს დუტუ მეგრელის დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, გრიგოლ აბაშიძის ფსევდონიმი იყო გრიგოლ თირელი.

1879

ტიპი: სახელი

1879 წელს ალექსი მირიანაშვილის ფსევდონიმი „ანაგელი“ იყო.

1922

ტიპი: სახელი

1922-1925 წლებში დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, ალექსი მირიანაშვილს ჰქონდა ფსევდონიმები ანაგელი, ლილიპუტი და ანმანი.

1881

ტიპი: სახელი

1881-1887 წლებში გორის სამაგალითო სკოლის მოსწავლე მიშა გიორგაძეს ჭაღოს ეძახდნენ, რადგან თმებში ჭაღარა ჰქონდა გამორეული.

1888

ტიპი: სახელი

1888 წლის მაისში დიმიტრი ხოშტარია პირველად გამოჩნდა პრესაში დუტუ მეგრელის ფსევდონიმით.

1876

ტიპი: სახელი

1876 წელს სამეგრელოს სასულიერო სასწავლებლში, სადაც თედო სახოკია სწავლობდა, მოსწავლეებს „დიაკვნებს“ ეძახდნენ.

1929

ტიპი: სახელი

1929 წელს შიო მღვიმელის დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, მისი წინაპრების გვარი იყო ბობნაძე.

1892

ტიპი: სახელი

1892 წლიდან სამწერლო მოღვაწეობის დასაწყისში დუტუ მეგრელი სხვადასხვა ფსევდონიმით სარგებლობდა.

1892

ტიპი: სახელი

1892 წლიდან ფსევდონიმით „დ.ხ.“ დუტუ მეგრელი წერდა კორესპონდენციებს.

1893

ტიპი: სახელი

1893 წელს გაზეთ „კვალში“ ფსევდონიმით „დ.ხ.“ იბეჭდებოდა დუტუ მეგრელის წერილები სათაურით „ფიქრი და შენიშვნა“.

1884

ტიპი: სახელი

1884-1885 წლებში თედო სახოკიას თბილისის სასულიერო სასწავლებელში სწავლის პერიოდში სემინარიის პანსიონში (ბურსაში) მცხოვრებთ ბურსაკებს ეძახდნენ.

1940

ტიპი: სახელი

1940 წელს არტემ ახნაზაროვის ავტობიოგრაფიაში აღნიშნავდა, რომ მას ჰქონდა ფსევდონიმები: „ჩიორა“, „კენჭოსანი“, „პატრიციუსი“, „ორ-ანი“, „მანოელიძე“, „კენტი“, „დუშიკო“, „ალფა“, „დიოგენი“, „ფარნაოზი“ და „ნიორი“.

1870

ტიპი: სახელი

1870-იან წლებში მესტამბე სტეფანე მელიქიშვილის მიერ ვენაში ჩამოსხმულ შრიფტს „ვენური“ დაერქვა.

1884

ტიპი: სახელი

1884-1885 წლებში ქართლ-კახეთის სასწავლებლებიდან თბილისის სასულიერო სემინარიაში სასწავლებლად ჩამოსულებს „შვილ“-ზე დაბოლოებული გვარები „ов“-ებად გადაუკეთეს და შიო დედაბრიშვილსაც დედაბეროვად მოიხსენიებდნენ.

1943

ტიპი: სახელი

1943 წლის ავტობიოგრაფიის თანახმად, თედო სახოკიას წინაპრები დადიანის კარზე მსახურობდნენ და დიდმარხვაში ბატონის ოჯახისათვის ჭინჭარს კრეფდნენ. ამის გამო, სახოკიებს მეზობლები დასცინოდნენ და ბოლო დრომდე მეჭინჭრე („მეჭუჭელე“) სახოკიებს ეძახდნენ.

1877

ტიპი: სახელი

1877-1884 წლებში, მარტვილის სასწავლებელში სწავლის პერიოდში, თედო სახოკიას თანაკლასელები „მებატე რუსს“ ეძახდნენ „სალდათური“ მუნდირის გამო.

1890

ტიპი: სახელი

1890-იან წლებში შიო არაგვისპირელს არ სურდა თავისი ვინაობის გამომჟღავნება და ძალიან ეწყინა, როცა ერთ სტატიაში მისი გვარი ფსევდონიმ არაგვისპირელს დაუკავშირეს.

1910

ტიპი: სახელი

1910 წელს დაწერილი შიო არაგვისპირელის ავტობიოგრაფიის თანახმად, შიო დედაბრიშვილს ჰქონდა ფსევდონიმი შიო არაგვისპირელი.

1890

ტიპი: სახელი

1890 წლიდან სალიტერატურო მოღვაწეობის დასრულებამდე სიმონ ქვარიანს არ გააჩნდა ლიტერატურული ფსევდონიმი.