ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები43111

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი პირადი ურთიერთობა

1900

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1900 წლის 21 სექტემბერს ილია ჭავჭავაძემ ისაკა უნდილაშვილს დროებით სარგებლობაში მისცა საძოვარი საგურამოში და გაუფორმა ხელწერილი, რომელშიც მითითებული იყო საფასური.

1899

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1900 წლის 7 ოქტომბერს რაფიელ პეტრეს ძე ისარლიშვილმა ილია ჭავჭავაძეს წარწერითურთ მიუძღვნა ფრანგულ ენაზე თავისი გამოცემული „საქართველოს ისტორია".

1899

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1899 წლის 12 ნოემბერს ბარონმა დე ბაიმ ილია ჭავჭავაძეს წარწერით მიუძღვნა თავისი წიგნი „კავკასიის ქედის ჩრდილოეთით“.

1886

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1886 წლის 19 იანვარს ილია ჭავჭავაძემ ივანე ხატიაშვილისგან მიიღო წერილი, რომელშიც საუბარი იყო „ივერიაში“ ქართული ენის მართლწერის საკითხებთან დაკავშირებით დაბეჭდილ ალექსანდრე მირიანაშვილის სტატიაზე.

1886

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1886 წლის 24 ივლისს ილია ჭავჭავაძემ პეტერბურგიდან მიიღო რუსი ორიენტალისტის, ალექსეი გრენის წერილი და მისი ნაშრომი ქართული ენის შესახებ.

1886

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1886 წლის 17 იანვარს ვარლამ ჭილაძემ პეტერბურგში მყოფ ნიკო ნიკოლაძეს წერილობით შეატყობინა, რომ ილია ჭავჭავაძესთან დადო ხელშეკრულება მისი ნაწერების გამოქვეყნების შესახებ.

1905

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1905 წელს მიხეილ ვეზირიშვილმა განაცხადა, რომ ილია ჭავჭავაძისადმი უპატივცემლობის გამოხატვა არ უფიქრია, ისინი მორიგდნენ და რწმუნებულებმა – მიხეილ გრუზინსკიმ, დავით ჯორჯაძემ, ალექსანდრე კობიაშვილმა და ალექსანდრე დიასამიძემ – შეადგინეს ოქმი.

1896

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1896 წლის 9 ივლისამდე ილია ჭავჭავაძემ მარჯორი და ოლივერ უორდროპები თელავში გაამგზავრა.

1896

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1896 წლის 9 ივლისს ილია ჭავჭავაძემ ივანე როსტომაშვილს მისწერა და მარჯორი და ოლივერ უორდროპებისთვის თელავში ღირსეული მეგზურობის გაწევა სთხოვა.

1910

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

ქართული ლიტერატურისა და მწერლობის სიყვარული სოლომონ ცაიშვილს ჯერ კიდევ 1910 წელს სამრევლო სკოლაში ჩაუნერგა ცნობილი მწერლის იონა მეუნარგიას ოჯახმა.

1918

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1918 წლის 7 სექტემბრის გაზეთის „Грузия“ ცნობით, მიხეილ ლევანის ძე შერვაშიძე ალექსანდრე გრიგოლის ძე შერვაშიძის ბიძაშვილი იყო.

1918

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1918 წლის 21 სექტემბრის გაზეთის „Грузия“ ცნობით, ვერა იოსების ასული ვარაზაშვილი სოფრომ და მარიჯან ვარაზაშვილების რძალი იყო.

1886

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1886 წლის 27 ნოემბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, რუსული გაზეთი „Московскія Вѣдомости“ წერდა, რომ ნიკოლოზ დავითის ძე დადიანს მარიამ ვლადიმერის ასულ ადლერბერგთან ორი შვილი 11 წლის ვაჟი და 8 წლის ქალიშვილი ჰყავდა.

1886

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1886 წლის 27 ნოემბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, რუსული გაზეთი „Московскія Вѣдомости“ წერდა, რომ ნიკოლოზ დავითის ძე დადიანის დედა ეკატერინე ალექსანდრეს ასული ჭავჭავაძე იყო.

1885

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1885 წლის პირველ სექტემბერს ილია ჭავჭავაძემ დიმიტრი ყიფიანისგან სამადლობელი წერილი მიიღო.

1918

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1918 წლის 14 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, რომ თამარ ესტატეს ასულ ფალავანდიშვილს ჰყავდა ვაჟები: ანტონ, ნიკოლოზ და ვასილ ფალავანდიშვილები.

1918

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1918 წლის 14 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, ანტონ ფალავანდიშვილს ჰყავდა მეუღლე ეკატრინე.

1896

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1896 წლის 10 მარტს გელათიდან წამოსული ილია ჭავჭავაძე ნიკო ღოღობერიძემ მიიპატიჟა სასტუმროს სასადილო დარბაზში, სადაც შეხვდა გიორგი შერვაშიძესა და ლეჩხუმის მაზრის თავადაზნაურთა წინამძღოლ იასონ გელოვანს. მის საპატივსაცემოდ ახალი სუფრა გაშალეს და წვეულება განაგრძეს, ღამე ილია სიმონ ღოღობერიძის ოჯახში დარჩა.

1918

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1918 წლის 21 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, რომ ფარნაოზ გარსევანის ძე ყიფიანს ჰყავდა ვაჟები: ალექსანდრე, იოსები, ვასილი და ვლადიმერი.

1913

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1913 წელს თბილისის სასულიერო სემინარიაში გიორგი ლეონიძე მოხვდა ვასილ ბარნოვის მოსწავლეთა რიცხვში.

1913

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1913 წელს ანტონ ნატროშვილი იყო გიორგი ლეონიძის ნათლია და მასწავლებელი.

1913

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1913 წელს გიორგი ლეონიძის მასწავლებლები იყვნენ შიო ისაკის ძე შიუკაშვილი და ვასილ ბარნოვი.

1905

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1905 წელს ილია ჭავჭავაძე თავის სახლში მიიწვია მეფისნაცვალმა ილარიონ ვორონცოვ-დაშკოვმა და სთხოვა, ნიკო ნიკოლაძესთან ერთად მონაწილეობა მიეღო გრაფ დიმიტრი სოლსკის კომისიაში.