ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები49188

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, არამხოლოდ პროფესორები, არამედ სამზარეულოში მომუშავე ადამიანები, რომლებმაც თავიანთი შრომით მიაღწიეს წარმატებას და დარგის მცოდნეებად ჩამოყალიბდნენ მაგალითები იყვნენ იმისა, რომ ქართველი ადამიანი ნიჭიერი იყო.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილზე ამბობდნენ პროფესორი გახდა, რითაც დაამტკიცა, რომ ქართველები უნიჭოები არ იყვნენ. წერეთლის აზრით, ყველასთვის თავისთავად ცხადი იყო ქართველი ხალხის ნიჭიერების ამბავი.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ პროფესორი ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილი საზღვარგარეთ ღირსეულად დაფასებული იყო, რაც ქართველებს ძალიან ანუგეშებდა და სიხარულს ანიჭებდა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ პროფესორ ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილს საქართველოში ყველა სიყვარულით და სიამოვნებით იგონებდა, რისი მიზეზიც მისი ქვეყნიდან შორს ყოფნა იყო.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ პროფესორი ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილი ასცდა იმ უსიამოვნებას, რასაც საზოგადოების სამსახურში მყოფი ადამიანის ცილისწამებით შებღალვა ჰქვია.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ საქართველოში საზოგადოების სამსახურში ყოფნა თავგანწირვის ტოლფასი იყო.

1886

ტიპი: სტატუსი

1886 წელს ივანე კონსტანტინეს ძე მუხრანბატონი თავადი იყო.

1886

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, პროფესორი ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილი ივანე კონსტანტინეს ძე მუხრანბატონს ესტუმრა სოფელ მუხრანში მარნებისა და ვენახების დასათვალიერებლად.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ რაჭველი ადამიანი თავშენახული, შრომისმოყვარე, ფრთხილი, დამზოგველი, გონიერად მომჭირნე და ძლიერი იყო. ძალიან დასანანი იქნებოდა ასეთი ადამიანები თუ ქვეყანას დააკლდებოდნენ და სხვაგან გადასახლდებოდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ რაჭის მკვიდრები დიდ გაჭირვებაში იყვნენ უნაყოფო მიწებისა და შიმშილის გამო. რაჭაში 46 501 დესეტინა ტყე იყო და თუკი სახელმწიფო ქონებათა გამგეობა უფლებას მისცემდა ხალხს გამოეყენებინა ეს მიწები, მაშინ შრომისმოყვარე და დაუზარელი რაჭველი თავის მიწას წალკოტად აქცევდა, რის შემდეგაც აღარ მოუწევდა მამა-პაპისეული ადგილიდან გადასახლება.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ რაჭის მიწები ნაყოფიერებით არ გამოირჩეოდა, რაც ხალხის მამა-პაპისეული ადგილიდან გადასახლებას ხელს უწყობდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ რაჭაში საცხოვრებელი, სახნავ-სათესი, სავენახე და საძოვარი ადგილები 4765 დესეტინას შეადგენდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ რაჭაში 2130 კომლი და 17 420 ადამიანი ცხოვრობდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ზემო რაჭაში 900 საჟენი სამოსახლო ადგილი 100-200 მანეთი ღირდა, ონში – 500-1000 მანეთამდე, ნასახლარი – 100-220 მანეთამდე და სახნავი – 40-100 მანეთამდე. სწორედ ასეთი მაღალი ფასების გამო ხალხი მიწებს ვერ ყიდულობდა, არ ჰქონდა სარჩო საბადებელი და იძულებული ხდებოდა რაჭიდან გადასახლებულიყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ რაჭაში თითო კომლს 2 ¼ დესეტინა მიწა ეკუთვნოდა, თითო სულს – ¼ , რაც არასაკმარისი იყო ადამიანს თავი ერჩინა და შემოსავალი ჰქონოდა. სწორედ ეს ყველაფერი იყო მიზეზი ადამიანების რაჭიდან გადასახლებისა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ რაჭაში მოსავალი არ მოდიოდა და 1882 წელს სწორედ შიმშილმა აიძულა ადამიანები მამა-პაპისეული ადგილიდან გადასახლებულიყვნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ სარჩო-საბადებლის მოსაპოვებლად მამა-პაპისეული ადგილიდან 1882 წლამდე ონიდან 120 კომლი გადასახლდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ სარჩო-საბადებლის მოსაპოვებლად ქართველების მამა-პაპისეული ადგილიდან გადასახლება და სხვა ადგილას დამკვიდრება რაჭაში 1880 წელს გახშირდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ქართველი ადამიანი მამა-პაპისეული ადგილიდან პირველად 1879 წელს გადასახლდა და სხვა ადგილას დამკვიდრდა სარჩო-საბადებლის მოსაპოვებლად. ამ წელს ონიდან ერთი კაცი გადასახლდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ქართველების მამა-პაპისეული ადგილიდან გადასახლებამ და სხვა ადგილას დამკვიდრებამ ყველაზე მეტად რაჭაში იჩინა თავი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ადგილ-მამულების ნაკლებობა და სარჩო-საბადებლის არქონა ქართველ ხალხს აიძულებდა მამა-პაპისეული ადგილი მიეტოვებინა და სხვაგან ეძებნა საცხოვრებელი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ქართველების მამა-პაპისეული ადგილიდან გადასახლებისა და სხვა ადგილას დამკვიდრების ერთ-ერთი მიზეზი ადგილ-მამულების ნაკლებობა იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ აკაკი წერეთლის ფელეტონი „რა დროს ლხინია“ დაიბეჭდა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბერს ქართული დრამატული დასი არწუნისეულ თეატრში წარმოადგენდა დივერტისმენტს ნატალია მერაბის ასული გაბუნიას, მარიამ მიხეილის ასული საფაროვა-აბაშიძის, ელისაბედ ალექსანდრეს ასული ჩერქეზიშვილისას, ნინა ივანეს ასული ლორის-მელიქოვისას, ვასილ ალექსის ძე აბაშიძის, დავით მერაბის ძე გამყრელიძის, ვლადიმერ სარდიონის ძე ალექსეევ-მესხიევის, ვალერიან ლევანის ძე გუნიას და სხვ. მონაწილეობით.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბერს ქართული დრამატული დასი არწუნისეულ თეატრში წარმოადგენდა ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარლის ერთმოქმედებიან ვოდევილს „ოინბაზს“, რომელშიც მონაწილეობდნენ: ნატალია მერაბის ასული გაბუნია, მარიამ მიხეილის ასული საფაროვა-აბაშიძე, ელისაბედ ალექსანდრეს ასული ჩერქეზიშვილისა, ნინა ივანეს ასული ლორის-მელიქოვისა, ვასილ ალექსის ძე აბაშიძე, დავით მერაბის ძე გამყრელიძე, ვლადიმერ სარდიონის ძე ალექსეევ-მესხიევი, ვალერიან ლევანის ძე გუნია და სხვ.