ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები46264

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1881

ტიპი: ავტორობა

1881 წლის 26 ნოემბერს სოფელ მარნის სკოლის მასწავლებელი იასონ კაპანაძე სწერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას, რომ 40 მოსწავლე ვაჟი ისეთი ღარიბი იყო, არა თუ სასწავლო ნივთები მოეპოვებოდათ, არამედ ფეხსაცმელებიც არ ეცვათ სიცივეში.

1881

ტიპი: ავტორობა

1881 წლის 26 ნოემბერს მასწავლებელმა იასონ კაპანაძემ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას აცნობა, რომ სოფელ მარნის სკოლისთვის არ მიუღია სასწავლო წიგნები და ნივთები.

1881

ტიპი: ავტორობა

მასწავლებელ ნოე ორაგველიძის ცნობით, 1881 წლის 19 ნოემბრისთვის სოფელ ჩოჩხათის სკოლაში სწავლობდა 23 ღარიბი მოსწავლე, რომელთაც არ შეეძლოთ სასწავლო ნივთების თავად შეძენა.

1881

ტიპი: ავტორობა

მასწავლებელ ნოე ორაგველიძის ცნობით, 1881 წლის 19 ნოემბრისთვის სოფელ ჩოჩხათის სკოლაში 50-მდე მოსწავლე სწავლობდა, მათგან მხოლოდ ერთი იყო ქალი.

1881

ტიპი: ავტორობა

1881 წლის 19 ნოემბერს მასწავლებელმა ნოე ონისიმეს ძე ორაგველიძემ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას აცნობა, რომ სოფელ ჩოჩხათის სკოლისთვის იმ წელს არ მიუღია წიგნები, სახელმძღვანელოები და სასწავლო ნივთები.

1881

ტიპი: ავტორობა

1881 წლის 23 ნოემბერს მასწავლებელმა ყარამან ჩხეიძემ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას მისწერა, რომ დაბა საჩხერის სკოლას ყველაზე მეტად სჭრიდებოდა და გამგეობას უნდა გამოეგზავნა: „დედა ენა“ – 10 ეგზემპლარი, „ბუნების კარი“ – 8, საწერი რვეულები – 24, სახატავი რვეულები – 24, „საღმრთო ისტორია (მოკლე ვერსია ქართულ ენაზე) – 12, „არითმეტიკული გამოცანები“ – 24, ქართული წერის სასწავლო დედნები – 24 და გრიფილის დაფები – 20.

1881

ტიპი: ავტორობა

1881 წლის 23 ნოემბერს მასწავლებელმა ყარამან ტარიელის ძე ჩხეიძემ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას აცნობა, რომ დაბა საჩხერის სკოლის ღარიბ მოსწავლეთათვის დასარიგებლად არასდროს მიუღია წიგნები და სასწავლო ნივთები.

1881

ტიპი: ავტორობა

მასწავლებელ ყარამან ჩხეიძის ცნობით, 1881 წლის 23 ნოემბრისთვის დაბა საჩხერის სკოლაში სწავლობდა 36 მოსწავლე ვაჟი, მათ შორის ღარიბი იყო 24.

1881

ტიპი: ავტორობა

1881 წლის 27 ნოემბერს სოფელ გომის სკოლის მასწავლებელმა ზაქარია აქუაშვილმა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას მისწერა მიღებული წიგნების სია: „დედა ენა“ – 6 ეგზემპლარი, ი. როსტომაშვილის „არითმეტიკული გამოცანები“ − 2, „იგავ-არაკნი“ – 3, „თვალსაჩინო სწავლა ახლადშესული ყმაწვილებისთვის“ – 2, სულ 10 მანეთის ღირებულების წიგნები და სახელმძღვანელოები. მისი ცნობით, საზოგადოებისგან შემოწირულ წიგნებს მოსწავლეები ხან კლასში იყენებდნენ, ხან შინ მიჰქონდათ საკითხავად.

1881

ტიპი: ავტორობა

მასწავლებელ ზაქარია აქუაშვილის ცნობით, 1881 წლის 27 ნოემბრისთვის სოფელ გომის სკოლაში სწავლობდა 21 მოწაფე – 13 ვაჟი და 8 ქალი, მათგან 5 ღარიბი იყო.

1881

ტიპი: ავტორობა

1881 წლის 28 ნოემბერს სოფელ მარტყოფის სასწავლებლის მასწავლებელმა ვლადიმერ ჯავახიშვილმა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას აცნობა, რომ 1-ლ სექტემბერს მიღებული წიგნები არ დაურიგებია სკოლის მოსწავლეთათვის, რადგან მას მუშაობა მხოლოდ ერთი თვის დაწყებული ჰქონდა და შეგირდებმა წერა-კითხვა არ იცოდნენ.

1881

ტიპი: ავტორობა

მასწავლებელ ვლადიმერ ჯავახიშვილის ცნობით, 1881 წლამდე სოფელ მარტყოფში სკოლა დიდი ხნის გაუქმებული იყო, ვიდრე ქართველთა შორის წერა კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება გახსნიდა თავის სკოლას.

1881

ტიპი: ავტორობა

მასწავლებელ ვლადიმერ ჯავახიშვილის ცნობით, 1881 წლის 28 ნოემბრისთვის სოფელ მარტყოფის სკოლაში სწავლობდა 35 მოსწავლე ვაჟი და ჯერჯერობით არცერთი ქალი. მათგან 8 ძალიან ღარიბი იყო.

1881

ტიპი: ავტორობა

1881 წლის 21 ნოემბერს მასწავლებელმა სამსონ თოლარაძემ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოებას მისწერა, რომ კორცხელის სასოფლო სასწავლებლისთვის საჭირო იყო: „დედა ენა“, „ბუნების კარი“, „საღმრთო ისტორია“, როდნოე სლოვო, I და II ნაწილი. ევტუშევსკის „არითმეტიკა“, I ნაწილი, დეკანოზ სოკოლოვის მიერ შედგენილი სახელმძღვანელო, რომელიც შეიცავდა ლოცვებს, მცნებებს, მრწამსს განმარტებებით, ქართული წერის დედანი, ასპიდის დაფები, კალმისტრები, ფანქრები, ცარცი, კალმები, მელანი, გრიფილები, საწერი ქაღალდი. ხოლო ღარიბ მოსწავლეთათვის დასარიგებლად საჭირო იყო: 15 ც. „დედა ენა“, 2 ც. „ბუნების კარი“, 12 ც. „საღმრთო ისტორია“, 12 ც. ევტუშევსკის „არითმეტიკა“, 14 ც. „ლოცვანი“, 10 ც. „როდნოე სლოვო“, I ნაწილი, 7 ც. II ნაწილი, 12 ც. ქართული წერის დედანი, 15 ასპიდის დაფა, აგრეთვე სხვა სასწავლო ნივთები: კალმები, ფანქრები, ქაღალდი, მელანი, გრიფილები და ცარცი.

1881

ტიპი: ავტორობა

მასწავლებელ სამსონ თოლარაძის ცნობით, 1881 წლის 21 ნოემბრისთვის კორცხელის სასოფლო სასწავლებელში სწავლობდა 22 ღარიბი მოსწავლე.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის 5 ოქტომბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობის სხდომაზე მოისმინეს გამგეობის წევრის და ყოფილი მდივნის, დავით კარიჭაშვილის მოხსენება იმის შესახებ, რომ მან საზოგადოების ქონება და საქმეები ჩააბარა გამგეობის მიერ არჩეულ მდივან ალექსანდრე მიქაბერიძეს.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის ოქტომბერში მცხეთის ტაძრის აღმდგენელი კომიტეტის წევრი ანტონ ივანეს ძე ნატროშვილი ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას აცნობებს, რომ კომიტეტს სჭირდება ის კლიშეები, რომელიც მოთავსებულია ქართველიშვილის მიერ გამოცემულ „ვეფხისტყაოსანში“, რათა ჩაურთონ მის მიერ დასასტამბად მომზადებულ თხზულებაში „სვეტიცხოვლის საპატრიარქოს ტაძარი“.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის ოქტომბერში მცხეთის ტაძრის აღმდგენელი კომიტეტის წევრი ანტონ ივანეს ძე ნატროშვილი ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას სთხოვდა, რომ მისთვის ეთხოვებინათ გიორგი დავითის ძე ქართველიშვილის მიერ შემოწირული კლიშეები.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 15 ივნისს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების საქმისმწარმოებელმა, ნიკოლოზ მთავრიშვილმა აბდულ ეფენდი მიქელაძეს მისწერა, რომ საზოგადოების 13 მაისის გადაწყვეტილების (N32) თანახმად, მას ეგზავნებოდა შემდეგი წიგნები: „სიბრძნე-სიცრუისა“, როსტომაშვილის „არითმეტიკული გამოცანები“, ევტუშევსკის „არითმეტიკული გამოცანები“ (ქართ.),„ბანჯგვლიანი ფუტკარი“, რჩეული ლექსები, „თვალსაჩინო სწავლა“, ლ. არდაზიანის „სოლომონ ისაკიჩ მეჯღანუაშვილი“, „ბატონიშვილის ირაკლის პირველი დრო“, ბარათაშვილის ლექსები, „განკიცხული“, სტეფენსონის „რკინის გზის შემომღები“, გრიგოლ ორბელიანის ლექსები და „ალექსანდრე ორბელიანის ნაწერი“.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის სექტემბერში ივანე კილაძე ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას სთხოვდა, რომ ქუთაისის საკვირაო სკოლისთვის შეღავათიან ფასად მიეცათ წიგნები, რომელთა საერთო ღირებულებაც შეადგენდა 22 მან. 35 კაპ.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის აგვისტოში კავკავის სკოლის გამგე ტიტე კახიძემ მისწერა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას, რომ მათი თხოვნით ის დარჩებოდა თანამდებობაზე ახალი გამგის არჩევამდე, მხოლოდ იმ დრომდე, ვიდრე მასწავლებელი ლუარსაბ ბოცვაძე ჩავიდოდა სკოლაში, ხოლო მისი ჩასვლის შემდეგ კახიძე უარს აცხადებდა, სკოლაზე პასუხისმგებლობა გაეწია.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის ივლისში თერგის ოლქის სახალხო სკოლების დირექტორმა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას მისწერა, რომ წუხდა კავკავის სკოლის გამგებლობაზე ტიტე კახიძის უარის გამო. აღნიშნა, რომ კახიძე კარგი გამგე იყო, რომ კავკავის სკოლის წარმატება მისი დამსახურება იყო.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის ივლისში კავკავის სკოლის გამგე ტიტე კახიძე ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას სთხოვდა, გაეგზავნათ სკოლისთვის მომავალი 1899/1900 წლისთვის შემდეგი სასწავლო ნივთები: „ბუნების კარი“ – 25 ც., „დედა ენა“ – 70 ც., „ლოცვანი“ – 60 ც., „არითმეტიკული ამოცანების კრებული“ − 30 ც., „მოსავლის მცველნი“ − 40 ც., „რუსკოე სლოვო“ I ნაწილი − 40 ც., „რუსკოე სლოვო“ II ნაწილი − 30 ც., ქართულის რვეულები N1 − 300 ც., N2 – 100 ც., ცალხაზიანი რვეულები – 160 ც., საანგარიშო რვეული – 440 ც., კალმისტარი – 150 ც., მოთხოვნილი წიგნებისა და ნივთების საერთო ღირებულება იყო 133 მან. 80 კაპ.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის 7 ივლისის სხდომაზე ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობამ განიხილა სენაკის სათავადაზნაურო სკოლაში მასწავლებლობის მსურველ პირთა თხოვნები და დაადგინა, განაცხადები სკოლის გამგისთვის გაეგზავნა და სკოლის შინაგანაწესის მიხედვით ადგილზე აერჩიათ მასწავლებლები. ოქმს ხელს აწერს თავმჯდომარის მოადგილე ნიკოლოზ ცხვედაძე.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის ივნისში გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილი ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას სთხოვდა, შეეძინათ თავიანთი ხარჯით „ჯადოფარანი“ (პროექტორი) და გადაეცათ იმ წრისთვის, რომელიც მართავდა სახალხო კითხვებს რუსულ და ქართულ ენაზე.