რეგისტრირებული ფაქტები46141
ფილტრი:
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე ილია პეტრეს ძე ნაკაშიძემ განაცხადა, რომ მუზეუმები კვლავ საზოგადოების მფლობელობაში უნდა დარჩენილიყო, რადგან ის უფრო გაუფრთხილდებოდა და იზრუნებდა ძვირფას საგანძურზე, ვიდრე საისტორიო-საეთნოგრაფიო საბჭო.
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე შალვა ალექსანდრეს ძე ქარუმიძემ განაცხადა, რომ ხალხი ენდობოდა საქართველოს საისტორიო-საეთნოგრაფიო საბჭოს წევრებს და საზოგადოების გამგეობას თავისი მუზეუმებიც სწორედ მათთვის უნდა გადაეცა. ეს ადრე თუ გვიან აუცილებლად მოხდებოდა და უმჯობესი იყო დროულად მოეგვარებინათ ეს საკითხი.
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილმა განაცხადა, რომ საზოგადოებისა და საქართველოს საისტორიო-საეთნოგრაფიო სექციის გაერთიანებული მუზეუმების მართვა-გამგეობა უნდა ჩაებარებინათ ექვსი წევრისაგან შემდგარ ორგანოსთვის.
1920
ტიპი: ავტორობა
1920 წლის 18 იანვარს, კვირას, საღამოს 7 საათზე, ოლივერ უორდროპმა მეუღლეს მარგარეტ კოლეტს მისწერა, რომ საქართველოსა და აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობის აღიარება უმნიშვნელოვანესი ნაბიჯი იყო მსოფლიო ისტორიისათვის, განსაკუთრებით დიდი ბრიტანეთის ისტორიისათვის. სწორედ ეს იყო თანამედროვე პოლიტიკის გარდამტეხი მომენტი ან სულაც არა, მაგრამ შეიძლება მომავალში გამხდარიყო.
1877
ტიპი: ავტორობა
1877 წლის 7 აპრილის გაზეთი „ივერია“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით იუწყება, რომ საქართველოში დოღი ცხენების გამოსაცდელად 1846 წლიდან 1870 წლამდე იმართებოდა. 1870 წელს ადგილობრივმა მთავრობამ დოღის ჩატარება მთელს საქართველოში აკრძალა, რადგან მათი აზრით, დოღის ჩატარებით ცხენების ავ-კარგიანობას არაფერი დაეტყო. 1877 წლიდან კი ისევ ჩატარდებოდა დოღი, რომლის დროსა და ადგილს თავის დროზე გამოაცხადებდნენ.
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილმა განაცხადა, რომ გამგეობას ჰქონდა თანხა, რომლის საშუალებითაც შესაძლებელი იყო აეგოთ შენობა, სადაც მოათავსებდნენ საისტორიო-საეთნოგრაფიო საბჭოსა და საზოგადოების გაერთიანებულ მუზეუმებს. ლასხიშვილისთვის გაუგებარი იყო რატომ იწუნებდნენ მუზეუმების გაერთიანების იდეას კრების წევრები.
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილმა განაცხადა, რომ წიგნსაცავ-მუზეუმი წარმოადგენდა ძვირფას ეროვნულ-კულტურულ განძს და ამ განძის საისტორიო-საეთნოგრაფიო საბჭოსთვის გადაცემა შეუძლებელი იყო იმ პირობებით, რასაც ეს საბჭო სთავაზობდა გამგეობას.
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილმა წარმოადგინა საქართველოს საისტორიო-საეთნოგრაფიო საბჭოს პირობები, რომ თანხა, რომელსაც თავადაზნაურობა საზოგადოების გამგეობას მუზეუმებისთვის სწირავდა უნდა გადაეცათ საბჭოსთვის.
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილმა წარმოადგინა საქართველოს საისტორიო-საეთნოგრაფიო საბჭოს პირობები, რომ ხსნებული საბჭო გამგეობისაგან შესასწავლად, შესანახად ჩაიბარებდა ყველა სამუზეუმო ნივთს და აღნუსხავდა კატალოგებში.
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილმა განაცხადა, რომ საზოგადოებისა და საქართველოს საისტორიო-საეთნოგრაფიო სექციის გაერთიანებული მუზეუმების მმართველი ორგანო დანიშნავდა გამგესა და სხვა თანამდებობის პირებს, ასევე ყურადღებას მიაქცევდა მათ საქმიანობას.
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილმა განაცხადა, რომ საზოგადოებისა და საქართველოს საისტორიო-საეთნოგრაფიო სექციის გაერთიანებული მუზეუმების მმართველი ორგანოს ექვსი წევრიდან 3 იქნებოდა საზოგადოების გამგეობის წარმომადგენელი, 3 კი – საქართველოს საისტორი-საეთნოგრაფიო საბჭოსი.
1915
ტიპი: ავტორობა
1915 წლის 22 ნოემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიურ კრებაზე გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილმა განაცხადა, რომ საზოგადოებისა და საქართველოს საისტორიო-საეთნოგრაფიო სექციის გაერთიანებული მუზეუმების კატალოგში უნდა მითითებულიყო, რომელი ნივთი რომელ საზოგადოებას ეკუთვნოდა და ქაოსი აღარ იქნებოდა.
1877
ტიპი: ავტორობა
1877 წლის 7 აპრილის გაზეთი „ივერია“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით იუწყება, რომ თვითმმართველობის უმთავრესი საფუძველია: 1) ხმის მიცემისა და არჩევნებში მონაწილეობის მიღების უფლების მინიჭება თითოეული ადგილობრივისათვის; 2) ადგილობრივ სამმართველოში მცოდნე პირების დანიშვნა და არა წოდებით უპირატესობის მინიჭება; 3) მოსამართლეების არჩევა ადგილობრივთა მიერ; 4) ყოველი თანამდებობის პირი პასუხისმგებელია საზოგადო სამართლისა და არა თავისი უფროსების წინაშე.