ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები46136

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1882

ტიპი: ავტორობა

1882 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 12; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაიბეჭდა ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ 1883 წლიდან გაზეთს პედაგოგიური განყოფილება დაემატებოდა, ვინაიდან მსგავს თემაზე გამოცემა არ არსებობდა.

1882

ტიპი: ავტორობა

1882 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N12) დაიბეჭდა იოსებ ბაქრაძის „ახ, ტურფავ, ტურფავ“, რაფიელ ერისთავის „სამზითვო“, დიმიტრი ჯანაშვილის „ისტორიული სურათები“ და ხოსე მარმოლის „ციხე შიგნიდან გატეხილი“ (დასასრული).

1882

ტიპი: ავტორობა

1882 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 12; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაიბეჭდა გრიგოლ ორბელიანის 50 წლისთავისადმი მიძღვნილი სილოვან ხუნდაძის (იბეჭდებოდა სილოვანის ფსევდონიმით) პეტერბურგიდან გამოგზავნილი წერილი „ისტორიული კილო“, რომელშიც ავტორი ქართულ პოეზიაში გრიგოლ ორბელიანის მიერ ისტორიული კილოს დამკვიდრების დიდ ღვაწლზე საუბრობდა.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიის“ N1-ში დაიბეჭდა ალექსანდრე ყაზბეგის (იბეჭდებოდა მოჩხუბარიძის ფსევდონიმით) მოთხრობა „ციკო“, იოსებ ბაქრაძის „ამაო სიახლოვე“, ალექსანდრე ჭავჭავაძის ლექსები და სტეფანე ჭრელაშვილის „ხილად“ (ახალი წლის გამო).

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალში „ივერია“ N1 დაიბეჭდა ელენე მამულაშვილის მიერ ნათარგმნი იტალიელი ავტორის, ლორენცო ბენონის (რუფინი) წერილები გენუის მცხოვრებთა ყოფა-ცხოვრებისა და ტრადიციების შესახებ.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 1; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) რუბრიკაში „შინაური მიმოხილვა“ დაიბეჭდა პუბლიკაცია, რომელშც აღნიშნული იყო, რომ ქუთაისის საადგილმამულო ბანკს სესხების გაცემა დროებით უნდა შეეჩერებინა. ავტორი წერილში ხსნიდა კრედიტის პირობებსა და მნიშვნელობას.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 2) დაიბეჭდა ილია ჭავჭავაძის პოემა „განდეგილი“, ლორენცო ბენონის წერილები, თარგმანი ელენე მამულაშვილისა (გაგრძელება) და ეკატერინე გაბაშვილის მოთხრობა „ორ-ენა და ქუჩე“.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 2) დაიბეჭდა გიორგი თუმანიშვილის სატატია „ზემსტვო“, ანუ ერობა“, რომელშიც ავტორი აღწერს თვითმმართველობის როლს და სიკეთეს საზოგადოებაში: „არჩეული პირი საზოგადოების მსახურია, ყურადღებას აქცევს ყველა კანონდარღვევას. აქ კრიტიკა თავისუფალია და მოუფერებელი“ – წერდა ის.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 2) დაიბეჭდა ესტატე იოსელიანის კრიტიკული წერილი წინა წლის მარტის ნომერში გამოქვეყნებულ ფრანგი ისტორიკოსის – ერნსტ რენანის პუბლიკაციაზე „რა არის ნაცია?“

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N2; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე, ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილ წერილში „ჩვენი პედაგოგიის ნაყოფი“ განხილულია რუსული ენის პირველდაწყებითი კურსი, შედგენილი გ. კალანდარიშვილის მიერ. მეშვიდე გამოცემა ნაწილობრივ შეცვალა და გადაამუშავა იაკობ გოგოებაშვილმა.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N3) დაიბეჭდა რაფიელ ერისთავის ლექსი „გაზაფხულდა“ და მისივე თარგმანი „გაზაფხულის ქუხილი“ (ლექსი თ. ი. ტიუტჩევისა).

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიის“ N3-ში დაიბეჭდა დიმიტრი ბაქრაძის „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“, რომელშიც ავტორი აღნიშნავს, რომ საქართველოს შესახებ ევროპაში დაცულ მასალებს თავი მოუყარეს მარი ბროსემ და აზიურმა საზოგადოებამ.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N 3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილი დ. ბაქრაძის სტატიის „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ მიხედვით, ევროპაში საქართველოს შესახებ მასალები მოიპოვებოდა „ქართული გარამატიკის წინასიტყვაობაში“ (Elements de la Langue Georgienne; გამოიცა 1837 წელს პარიზში), რომლის ერთი ნაწილის ავტორი იყო ჰაინრიხ იულიუს კლაპროთი, ხოლო მეორესი – მარი ბროსე.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N 3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილი დ. ბაქრაძის სტატიის „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ მიხედვით, ევროპაში საქართველოს შესახებ მასალები მოიპოვებოდა ბროსეს მიერ შეკრებილ ქართლის ცხოვრების (1201-1755 წწ) მასალებში და ასევე მის მიერ 1838 წელს პეტერბურგის აკადემიაში წარმოთქმულ სიტყვაში(Discours prononce a l assemblee generale de l Academie des science de St-Pet.), როდესაც ის აკადემიის წევრად აირჩიეს.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე, ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილ სტატიაში „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ დიმიტრი ბაქრაძე წერდა, რომ ევროპაში ქართული ენის შესწავლის აზრი გაუჩნდა ფრანგ ლინგვისტ-ორიენტალისტ ანტუან სენ-მარტინს, რომელიც იკვლევდა სომხურ ენასა და ისტორიას. ის იყო დამფუძნებელი „აზიური საზოგადოებისა“ და „აზიური ჟურნალისა“, რომელშიც იბეჭდებოდა მასალები საქართველოს შესახებ.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილ სტატიაში „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ დ. ბაქრაძე წერდა, რომ „აზიურმა საზოგადოებამ“ (დაფუძნდა პარიზში 1822 წელს, ანტუან სენ-მარტინის მიერ) ქართული ანბანის ჩამოსხმა და ლექსიკონის დაბეჭდვა გადაწყვიტა.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N 3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილ სტატიაში „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ დ. ბაქრაძე წერდა, რომ „აზიურმა საზოგადოებამ“ (დაფუძნდა პარიზში 1822 წელს, ანტუან სენ-მარტინის მიერ) 1808 წელს ჰაინრიხ კლაპროთის მიერ დაბეჭდილი ქართულ-ფრანგული და ფრანგულ-ქართული ლექსიკონი (შედგებოდა 4058 სიტყვისგან) თბილისში გააგზავნა.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე, ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილ სტატიაში „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ დ. ბაქრაძე წერდა, რომ 1832 წელს ჰაინრიხ კლაპროთმა ქართული გრამატიკის შედგენა დაიწყო (თავისივე გადმოცემით, ის იტალიელი მისიონერის ხელნაწერით ხელმძღვანელობდა). 1835 წელს მისი გარდაცვალების გამო გრამატიკის ბეჭდვა მარი ბროსეს მიენდო.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N 3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილ სტატიაში „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ დ. ბაქრაძე წერდა, რომ „აზიურ ჟურნალში“(დაფუძნდა პარიზში 1822 წელს, ანტუან სენ-მარტინის მიერ) 1827-1836 წლებში იბეჭდებოდა სენ-მარტინის, შულცეს, როტიეს, კლაპროთისა და ბროსეს სტატიები ქართული და მეგრული ენების თვისების, ისტორიისა და ქრონოლოგიის შესახებ.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N 3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილ სტატიაში „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ დ. ბაქრაძე წერდა, რომ მარი ბროსეს ნაშრომში „Elements de la Langue Georgienne" შეტანილი იყო სრული კატალოგი ქართული მანუსკრიპტებისა, რომელიც „აზიურ საზოგადოებას“ (დაფუძნდა პარიზში 1822 წელს, ანტუან სენ-მარტინის მიერ) ეკუთვნოდა.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N 3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილ სტატიაში „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ დ. ბაქრაძე წერდა, რომ საფრანგეთის სახელმწიფო ბიბლიოთეკის მანუსკრიპტების რიცხვში აღმოჩნდა ძველისძველი ეტრატზე ნაწერი წიგნი: „სალიტურგიო კონდაკი“ სრული კალენდრით და სვინაქსარი, რომელიც ფისელის (აწყურის მახლობლად) ღვთისმშობლის მონასტრის საკუთრებას შეადგენდა. ეს აღაპები მთლიანად ჩართული იყო მარი ბროსეს 1829 წელს გამოცემულ წიგნში „Chroniqe Georgienne".

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N 3; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაბეჭდილ სტატიაში „შრომა ევროპიელთ მსწავლულთა, განსაკუთრებით ბროსსესი, ქართულის საისტორიო წყაროების გამოკვლევაში“ დ. ბაქრაძე წერდა: „აზიურმა საზოგადოებისთვის“ (დაფუძნდა პარიზში 1822 წელს) ცნობილი იყო, რომ ვახტანგის „ქართლის ცხოვრება“ ინახებოდა რომში, ვატიკანში.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 21 აპრილს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა „სოლაღას ლექსი“, რომლის ავტორი ქვედა აჭარაში მცხოვრები გლეხი იყო.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N4; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე, ივანე მაჩაბელი) დაიბეჭდა: ალექსანდრე ყაზბეგის „წამება ქეთევან დედოფლისა“ (ისტორიული დრამა ხუთ მოქმედებად, იბეჭდებოდა მოჩხუბარიძის ფსევდონიმით), ლორენცო ბენონის „წერილები“ (გაგრძელება, თარგმნა ელენე მამულაშვილმა), რაფიელ ერისთავის „სათიბი“ და „ბერუას ჩაფიქრება“.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 4; რედაქტორები: ილია ჭავჭავაძე და ივანე მაჩაბელი) დაიბეჭდა ეგნატე იოსელიანის წერილი გრიგოლ ორბელიანი, რომელშიც ავტორი ორბელიანს, როგორც პოეტსა და საზოგადო მოღვაწეს განიხილავდა.