რეგისტრირებული ფაქტები46136
ფილტრი:
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 2; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა თ. ჟორდანიას სტატია „მთავარეპისკოპოსი სამებელი და ქართული სტამბის საქმე მეთვრამეტე საუკუნეში“, რომელშიც ვკითხულობთ, რომ 1765 წელს მთავარეპისკოპოს სამებელის მიერ მოსკოვში დაარსებულ სტამბაში (დაარსდა 1761 წელს) „დავითნი“, „ლოცვანი“ და „ჟამნი“ დაიბეჭდა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 2; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა თ. ჟორდანიას სტატია „მთავარეპისკოპოსი სამებელი და ქართული სტამბის საქმე მეთვრამეტე საუკუნეში“, რომელშიც ვკითხულობთ, რომ 1762 წელს მთავარეპისკოპოს სამებელის მიერ მოსკოვში დაარსებულ სტამბაში (დაარსდა 1761 წელს) „დაუჯდომელი“ დაიბეჭდა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 2; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა თ. ჟორდანიას სტატია „მთავარეპისკოპოსი სამებელი და ქართული სტამბის საქმე მეთვრამეტე საუკუნეში“, რომელშიც ვკითხულობთ, რომ 1767 წელს მთავარეპისკოპოს სამებელის მიერ მოსკოვში დაარსებულ სტამბაში (დაარსდა 1761 წელს) „პარაკლისი“ დაიბეჭდა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 2; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა თ. ჟორდანიას სტატია „მთავარეპისკოპოსი სამებელი და ქართული სტამბის საქმე მეთვრამეტე საუკუნეში“, რომელშიც ვკითხულობთ, რომ 1786 წელს პეტერბურგში ქართველი ეპისკოპოსის გრ. ხარჭაშნელის მიერ ქართული სტამბა გაიხსნა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 3; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა თ. ჟორდანიას სტატია „მთავარეპისკოპოსი სამებელი და ქართული სტამბის საქმე მეთვრამეტე საუკუნეში“, რომელშიც ვკითხულობთ, რომ გაიოზ რექტორის ინიციატივით 1796 წელს რომანოზ ზუბაშვილმა მოზდოკში ქართული სტამბა დააარსა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 3; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა თ. ჟორდანიას სტატია „მთავარეპისკოპოსი სამებელი და ქართული სტამბის საქმე მეთვრამეტე საუკუნეში“, რომელშიც ვკითხულობთ, რომ გაიოზ რექტორის ინიციატივით 1796 წელს რომანოზ ზუბაშვილის ქართულ სტამბაში (მოზდოკში) „ქართული გრამატიკა“, და „ლოცვანი“ დაიბეჭდა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 2; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა ა. შჩერბაკოვის სტატია „საგულისხმიეროდ“ (გაზეთებიდან, წარსულის მოგონებებიდან), რომლიდანაც ვგებულობთ, რომ სვანეთი სამ ნაწილად იყოფოდა: სათავადო სვანეთი, რომელსაც დადიშქელიანთა გვარი ფლობდა, სადადიანო – ეკუთვნოდა სამეგრელოს მფლობელებს და თავისუფალი სვანეთი, რომელიც 11 საზოგადოებად იყოფოდა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 2; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა ა. შჩერბაკოვის სტატია „საგულისხმიეროდ“ (გაზეთებიდან, წარსულის მოგონებებიდან), რომლიდანაც ვგებულობთ, რომ 1832 წელს სვანეთის მთავრის ციოყ დადიშქელიანის დედა დიგორხანი თავის მირეწლოვან შვილ ბექირ-ბეისთან ერთად საქართველოს მთავარმმართებელ როზენთან მივიდა და ქვეშევრდომობა სთხოვა.
1918
ტიპი: ავტორობა
1918 წლის 20 მარტის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომაზე განიხილეს შორაპნის ირაკლი გიორგის ძე წერეთლის სახელობის უფასო ბიბლიოთეკა-სამკითხველოს თხოვნა რაიმე სახის დახმარების შესახებ. საკითხი დასამუშავებლად სათანადო სექციას უნდა გადასცემოდა. სხდომის ოქმს ხელს აწერს გიორგი ნიკოლოზის ძე ყაზბეგი.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 4; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნებულ წერილში „პედაგოდიური მოსაზრებანი“, რომელშიც ჟურნალ „ნობათის“ (რედაქტორი: ანდრია ღულაძე) მეორე და მესამე ნომრები იყო განხილული ავტორი გამოთქვამდა წუხილს, რომ არც საქართველოში და არც რუსეთში საბავშვო ლიტერატურის განვითარებას სათანადო ყურადღება არ ექცეოდა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N4; რედაქტორი ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნებულ პროფესორ ა. ა. ცაგარლის მიერ მოსკოვში, პალესტინის საზოგადოების სხდომაზე წაკითხულ მონოგრაფიაში „ქართველთა ძველი ცხოვრების კვალი წმ. ქვეყნებში და სინას მთაზე“ ავტორი აღნიშნავდა, რომ ძველი ქართული ხელნაწერები სინის მთაზე ორ ადგილას ინახებოდა: პაპირუსის „დავითნი“ და სამი სხვა უნციალური ხელნაწერი ბნელ ოთახში, საარქიეპისკოპოსო დარბაზის მომიჯნავედ, დანარჩენი კი – სარდაფში.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალ „ივერიაში“ (N4) გამოქვეყნდა პროფესორ ალექსანდრე ცაგარლის მიერ მოსკოვში, პალესტინის საზოგადოების სხდომაზე, წაკითხული მონოგრაფია „ქართველთა ძველი ცხოვრების კვალი წმ. ქვეყნებში და სინას მთაზე“, რომელშიც ნათქვამია, რომ სინას მთაზე 88 ქართული ხელნაწერი იყო, რომელთა კატალოგიც მან შეადგინა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ გამოქვეყნდა პროფესორ ა. ა. ცაგარლის მიერ მოსკოვში, პალესტინის საზოგადოების სხდომაზე, წაკითხული მონოგრაფია „ქართველთა ძველი ცხოვრების კვალი წმ. ქვეყნებში და სინას მთაზე“, რომელშიც ავტორი აღნიშნავდა, რომ სინას მთაზე არსებული ქართული ხელნაწერებიდან ერთი მეექვსე-მეშვიდე საუკუნის პაპირუსის „დავითნი“ იყო, 63 ეტრატისა კი – მერვე საუკუნიდან დაწყებული.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 4; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა პროფესორ ა. ა. ცაგარლის მიერ მოსკოვში, პალესტინის საზოგადოების სხდომაზე წაკითხული მონოგრაფია „ქართველთა ძველი ცხოვრების კვალი წმ. ქვეყნებში და სინას მთაზე“, რომელშიც ავტორი აღნიშნავდა, რომ სინას მთაზე არსებული ქართული ხელნაწერებიდან ყველა სასულიერო შინაარსის იყო, ზოგიერთი მდიდრულად გაფორმებულიც.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 4; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა პროფესორ ა. ა. ცაგარლის მიერ მოსკოვში, პალესტინის საზოგადოების სხდომაზე წაკითხული მონოგრაფია „ქართველთა ძველი ცხოვრების კვალი წმ. ქვეყნებში და სინას მთაზე“, რომელშიც ავტორი აღნიშნავდა, რომ სინას მთაზე აღმოჩენილი ხელნაწერები აჭრელებული იყო გადამწერელთა და პილიგრიმთა მინაწერებით, რომელიც საქართველოს პალესტინასთან და სინასთან საუკუნოვანი მიმოსვლის ისტორიაზე მეტყველებდა.
1884
ტიპი: ავტორობა
1884 წლის ჟურნალში „ივერია“ (N 4; რედაქტორი: ილია ჭავჭავაძე) გამოქვეყნდა პროფესორ ა. ა. ცაგარლის მიერ მოსკოვში, პალესტინის საზოგადოების სხდომაზე წაკითხული მონოგრაფია „ქართველთა ძველი ცხოვრების კვალი წმ. ქვეყნებში და სინას მთაზე“, რომელშიც ავტორი აღნიშნავდა, რომ სინას მთაზე არსებული ქართული ხელნაწერების უმეტესობა ადგილზევე დაიწერა, დანარჩენები კი – პალესტინიდან, ათონიდან და სხვა ადგილებიდან მოიტანეს.