ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები46103

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 21 იანვრის გაზეთ „საქართველოში“ გამოქვეყნდა აკაკი წერეთლის მანამდე გამოუქვეყნებელი ლექსი „განდეგილი“.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 21 იანვრის გაზეთ „საქართველოში“ გამოქვეყნდა კონსტანტინე მარტვილელის წერილი „აბრეშუმის მოსალოდნელი მონოპოლიის შემოღების გამო“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 28 სექტემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა აკაკი წერეთლის ფელეტონი „სალამი“.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 22 იანვრის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, დავით კასრაძემ შეადგინა ქართული ენის სახელმძღვანელო უცხოელთათვის.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 21 იანვრის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, მასწავლებელთა ყრილობაზე სიტყვით გამოვიდა ქადაგიძე, რომელმაც განაცხადა, რომ თუშ-ფშავ-ხევსურეთის სამამდე სკოლაში ნორმალურად არასდროს ტარდება მეცადინეობა, ამ მხარეში არ არსებობს თანამედროვე კულტურის ნასახიც და საჭიროა მეტი ყურადღება მიექცეს მასო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 18 სექტემბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, დიმიტრი ზაქარიას ძე ბაქრაძე გაზეთ „იურიდიჩესკოე ობოზრენიეში“ კანონებს ბეჭდავდა რუსულად და შენიშვნებს ურთავდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 23 სექტემბერს ქართული დრამატული საზოგადოების დასი წარმოადგენდა ივანე გიორგის ძე მაჩაბლის მიერ იტალიურიდან ნათარგმნ პიესას „როგორც ჰქუხს, ისე არა წვიმსს“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 18 სექტემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ილია ლუკას ძე ბახტაძის ფელეტონი „საყურადღებო“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 8 მაისის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ქართული დრამატული საზოგადოების თაოსნობით ნიკოლოზ გოგოლის პატივსაცემად გამართულ წარმოდგენაზე აკაკი წერეთელმა წაიკითხა ლექსი, რომელმაც დამსწრე საზოგადოება აღაფრთოვანა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 28 სექტემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ილია ჭავჭავაძის „ოთარაანთ ქვრივის“ მეათე თავი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ელი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში დიმიტრი ივანეს ძე ყიფიანი ილია ჭავჭავაძეს მიმართავდა, საკუთრების საქმეების მოსაგვარებლად გაეთვალისწინებინა საკუთარი გამოცდილება და ბანკის მეპატრონეების რჩევა-მოსაზრებები.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე აღნიშნავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკის ყოველწლიური შემოსავალი 77 396 მანეთი არ იყო საკმარისი 35 000 მანეთის ხარჯი დაეფარა, სათავადაზნაურო სკოლა შეენახა, რისთვისაც 22 000 მანეთი იყო საჭირო და თან ყოველწლიური ზარალისთვისაც გადაენახათ თანხა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე აღნიშნავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკის ყოველწლიური შემოსავლიდან – 77 396 მანეთიდან 30 996 მანეთი შემოდიოდა სოფლის მამულების სესხებიდან, ხოლო 46 400 მანეთი – ქალაქის სესხებიდან.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე აღნიშნავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკის ყოველწლიური შემოსავალი შეადგენდა 77 396 მანეთს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე აღნიშნავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკში კრედიტის გასაიაფებლად შეეძლოთ შემოსავალისთვის – 1,5%-თვის მხოლოდ 0,5% დაეკლოთ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე აღნიშნვდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკს ჯამში გაცემული ჰქონდა 5 159 779 მანეთი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე განმარტავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკის შემოსავალს – 1,5%-ს უნდა დაეფარა ყველანაირი ზარალი და ხარჯი, რაც კი არსებობდა საბანკო საქმეში.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე განმარტავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკის შემოსავალი – 1,5% იყო უმთავრესი წყარო ბანკის წმინდა მოგებისა, რომლის გარეშეც იგი თავის დანიშნულებას ვერ შეასრულებდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე განმარტავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკს შემოსავლის 1,5%-ით ყოველწლიურად უნდა დაეფარა ბანკის მართვა-გამგეობის ხარჯი, რაც შეადგენდა 35 000 მანეთს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე განმარტავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკს შემოსავალი ჰქონდა მხოლოდ მესამე ტიპის შენატანიდან – სარგებელი სხვადასხვა ხარჯებისათვის, რაც 1,5% შეადგენდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე განმარტავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკი ორი ტიპის გადასახადს – სარგებელ სამატსა და თავნი სარგებელს – იღებდა ვალის ამღები პირიდან და აძლევდა ფულის ბაზარს. ამ ორი ტიპის გადასახადისაგან ბანკს შემოსავალი არაფერი რჩებოდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე განმარტავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკის სარგებელი სხვადასხვა ხარჯების დასაფარად შეადგენდა ყოველ ას გირავნობის ფურცელზე 1,5%-ს, რომლის გაზრდა-შემცირებას მხოლოდ ბანკის წმინდა მოგებაზე ჰქონდა გავლენა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე განმარტავდა, რომ იმ შემთხვევაში თუ სარგებელ სამატს 6%-დან 5%-მდე შეამცირებდნენ და გირავნობის სარგებელიც 6%-დან 5%-მდე შემცირდებოდა, შედეგადაც კრედიტი ბანკში კი არ გაიაფდებოდა, არამედ გაძვირდებოდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 1-ლი ივნისის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე განმარტავდა, რომ თბილისის სათავადაზნაურო ბანკში გადასახდელი თანხის სამი ტიპი არსებობდა: 1. სარგებელი სამატი 2. სარგებელი თავი და 3. სარგებელი ბანკის, რაც სხვადასხვა აუცილებელი ხარჯების დასაფარ თანხას გულისხმობდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 27 ნოემბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, გაზეთ „თეატრის“ რედაქციამ დაბეჭდა ივანე გიორგის ძე მაჩაბლის თარგმანი „უილიამ შექსპირი“, რომელიც სამი აბაზი ღირდა.