ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები46077

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ ქართული დრამატული დასის მსახიობებმა გადმოკეთებული ვოდევილი „ბაიყუში“ რეპეტიციის გავლის გარეშე წარადგინეს და ტექსტებს ექსპრომტად ამბობდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ გადმოკეთებული ვოდევილი „ბაიყუში“ ქართული დრამატული დასის წევრებმა ცოცხლად და მხიარულად წარმოადგინეს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ გადმოკეთებული ოთხმოქმედებიანი კომედიის „ეხლანდელი სიყვარულის“ წარმოდგენამ მხიარულად ჩაიარა, თუმცა ქართული დრამატული დასის წევრებს შეეძლოთ ეს სიხარული გაეორმაგებინათ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ როლის შესრულებისას არტისტისთვის მნიშვნელოვანი უნდა ყოფილიყო არა მაყურებლის აპლოდისმენტები, არამედ შესრულების ხელოვნება და ხარისხი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ გადმოკეთებული კომედიის „ეხლანდელი სიყვარულის“ პერსონაჟი ნიკო ახირებულაძე იყო ყბედი, სულმდაბალი, სუსტი და ბრიყვი. ამ პერსონაჟს ჩვენს რეალურ ცხოვრებასთან არანაირი საერთო არ ჰქონდა მიუხედავად იმისა, რომ მსგავსი თითო-ოროლა ახალგაზრდა არსებობდა ჩვენს ქვეყანაში, მაგრამ მაინც დიდი სხვაობა იყო ამ თითო-ოროლა და სხვა ბევრ კარგ, სასახელო ახალგაზრდას შორის.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ გადმოკეთებული კომედიის „ეხლანდელი სიყვარულის“ ავტორი იყო ისეთი რუსი მწერალი, რომელიც თავის კალამს ხელოვნებისთვის და ცხოვრების სტილის წარმოსაჩენად კი არ იყენებდა, არამედ იმ ადამიანების შესაბღალად, რომლებიც არ მოსწონდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ როდესაც პიესაში მხოლოდ მოქმედ პირებს ჰქონდათ სახელები შეცვლილი და სხვა უცვლელი რჩებოდა, ასეთ პიესას გადმოკეთებულს ვერ უწოდებდნენ. სწორედ ასე იყო გადმოკეთებული კომედია „ეხლანდელი სიყვარული“, რომლის ფაბულაც არ შეესაბამებოდა ჩვენს რეალურ ცხოვრებას.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ პიესა გადმოკეთებულად ითვლებოდა მაშინ, როცა მთელი მისი აგებულება, წყობა, მოქმედებები უცვლელი რჩებოდა და სხვა დანარჩენი ჩვენს რეალობას, ცხოვრებას იყო მორგებული.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ პიესის გადმოკეთების დროს უნდა გაეთვალისწინებინათ თუ რამდენად შეესაბამებოდა მისი ფაბულა ჩვენს რეალობას და ცხოვრებას.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ პიესის თარგმნისას მთარგმნელს სურდა ავტორის ხელოვნება ან მხატვრულობა, უცხო ცხოვრების სტილი ეჩვენებინა და ცვლილების შეტანის შემთხვევაში ეს ყველაფერი დამახინჯდებოდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ პიესის თარგმნისას შინაარსობრივად არაფერი არ უნდა შეცვლილიყო გარდა მცირე დეტალებისა, რომელთა შეკვეცას თუ ჩამატებას თავად სცენარი მოითხოვდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ უცხო ენაზე დაწერილი პიესა ან სრულად უნდა გადმოეთარგმნათ ან ხარისხიანად გადმოეკეთებინათ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ პიესის გადმოკეთება დიდად მიზანშეწონილი არ იყო, თუმცა თუ რეპერტუარის განახლებისთვის სხვა გზა არ არსებობდა, მაშინ ხარისხიანად მაინც უნდა გადმოეკეთებინათ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ ქართველმა თავადაზნაურობამ წინამძღოლად ვერ აირჩია ისეთი გამოცდილი, გამჭრიახი ადამიანები, რომლებიც მომავალში მათ რთულ მდგომარეობას ოდნავ მაინც შეამსუბუქებდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ გასულ კვირას ქართული დრამატული დასის წევრებმა წარმოადგინეს ოთხმოქმედებიანი კომედია „ეხლანდელი სიყვარული“ და ვოდევილი „ბაიყუში“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 4 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ დრამატული წარმოდგენები დიდ მარხვაში აკრძალული იყო და დეკემბრის ბოლომდე მთელი რვა თვის განმავლობაში ქართული დრამატული დასის წევრები უმუშევრები და სარჩოს მოკლებულები იყვნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, ახალ სასწავლო სეზონზე თავადაზნაურებისთვის ისურვებდნენ, რომ მათ ისევე ებრძოლათ უმეცრების წინააღმდეგ, როგორც ადრე გარეშე მტერს ებრძოდნენ. თავადაზნაურებს ამ ბრძოლას ის გარემოებაც გაუადვილებდა, რომ მათ ჰყავდათ გონიერი წინამძღოლები, რომლებიც თავად აირჩიეს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ ზოგიერთი უბნიდან სასიამოვნო ამბებს ისმენდნენ თავადაზნაურთა გულუხვობისა და სკოლებზე ზრუნვის შესახებ, რაც ძალიან დამაიმედებელი იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ ყველა ადამიანს მცირე თანხა მაინც უნდა ჰქონოდა გადადებული საკუთარი და ქვეყნის საჭიროებისთვის. ეს არ უნდა დაევიწყებინათ იმ აზნაურებს, რომლებიც სასწავლებლებში შვილების სწავლის საფასურის გადახდაზე უარს აცხადებდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, როცა ქუთაისის სათავადაზნაურო სასწავლებლის სამზრუნველო კომიტეტმა მოსწავლეების მშობლებს სწავლის გადასახადი დაუწესა, ზოგიერთმა აზნაურმა უარი განაცხადა თანხის გადახდაზე და თქვა, რომ ბანკი სწორედ შვილების გასაზრდელად და განათლების მისაცემად დააარსეს, ამიტომ ბანკს უნდა დაეფინანსებინა მათი განათლება. ეს პოზიცია სამწუხარო იყო, თუმცა ამ აზრს აზნაურთა მხოლოდ მცირე ნაწილი იზიარებდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, თავადაზნაურებმა, როცა შეიტყვეს სასწავლებლებს ბანკი საკმარისად ვეღარ ეხმარებოდა და სკოლების არსებობას საფრთხე ემუქრებოდა, მათ ყველა ღონე უნდა ეხმარათ სასწავლებლების გადასარჩენად და ეთქვათ, რომ ხუთი-ექვსი მანეთის გადახდასაც არ დაინანებდნენ, პირიქით სასწავლებლებისთვის ახალ სახლებს შეიძენდნენ და გააფართოვებდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, სკოლის მზრუნველებმა თავადაზნაურებს შეატყობინეს, რომ ბანკის დახმარება სასწავლებლებს არ კმაროდა და თუკი სურდათ შვილები უსწავლელად არ დარჩენილიყვნენ ბანკს ფინანსურად დახმარებოდნენ, რათა შემდეგ მას სასწავლებლებისთვის უფრო მეტად გაემართა ხელი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ აზნაურების მიერ ვალის გადაუხდელობის გამო დაზარალებულმა სათავადაზნაურო ბანკმა სასწავლებლებს დახმარება შეუმცირა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ აზნაურების მიერ ვალის გადაუხდელობის გამო ბანკში ჩაბარებული მამულებით თვითონ ბანკმაც ვერ ისარგებლა, მყიდველი არავინ გამოჩნდა და დაზარალდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ თავადაზნაურობამ ქუთაისსა და თბილისში სააზნაურო ბანკები კი გახსნა და თითქოს, საზრუნავი გაიჩინა, მაგრამ საბანკო საქმეში ურიგოდ წარიმართა საქმე. ბანკიდან სესხი ვინც კი გაიტანა ყველამ შეჭამა და საჭიროებისამებრ არ გამოიყენა. აზნაური არ ფიქრობდა ვალის გასტუმრებას და პირიქით, მანამდე ფლანგავდა ფულს, სანამ არ შემოელია და ბოლოს იძულებული გახდა მამული ჩაებარებინა ბანკისთვის. ამგვარად, მან დაკარგა მამა-პაპისეული ქონება.