ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები46066

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 5 იანვარს ქალაქის საბჭოს სხდომაზე ხმოსანი დავით ვაჩნაძე გადასახადთა მომატების წინააღმდეგ გამოვიდა და მოითხოვა, საკითხი განსახილველად საფინანსო კომისიას გადასცემოდა.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 5 იანვარს ქალაქის საბჭოს სხდომაზე ხმოსანი პართენ გოთუა გადასახადების მატებას სახელმწიფოებრივი მნიშვნელობის სკითხად მიიჩნევდა. რადგან ორი გადაწყვეტილება – სატარიფო პალატისა და დამფუძნებელი კრებისა ეწინააღმდეგებოდა ერთმანეთს, ქალაქის გამგეობის აზრიც გაყოფილი იყო. (ბიუჯეტი 7 მილიონამდე თანხაზე დგებოდა, რასაც საფინანსო კომისიას უნდა შეჰკითხვოდნენ). ხმოსნები ითხოვდენენ საკითხის საფინანსო კომისიისთვის განსახილველად გადაცემას, რომელსაც უახლოეს ვადაში უნდა წარმოედგინა თავისი მოსაზრება.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 31 იანვრის გაზეთ „საქართველოში“ გამოქვეყნდა გიორგი წინამძღვრიშვილის „სასოფლო მეურნეობა, კახეთის მევენახეობისა და მეღვინეობის მდგომარეობა“, მევენახეთა და მეღვინეთა კონგრესზე წაკითხული მოხსენება.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 31 იანვრის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, ყოველთვიურ ჟურნალ „ცისარტყელას“ N2-ში დაიბეჭდა აკაკი პაპავას და ვარლამ რუხაძის კრიტიკული წერილები.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 31 იანვრის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, ყოველთვიურ ჟურნალ „ცისარტყელას“ N2-ში დაიბეჭდა დ. თურდოსპირელის მინიატურა.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 24 იანვარს სრულიად საქართველოს მეცხვარე-მესაქონლეთა წარმომადგენელთა ყრილობის ბოლო სხდომაზე სახალხო სახლში ალექსანდრე გიორგის ძე ჯაბადარმა წაიკითხა მოხსენება.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 23 იანვარს სრულიად საქართველოს მეცხვარე-მესაქონლეთა წარმომადგენელთა ყრილობაზე მომხსენებელი შალვა ქარუმიძე ითხოვდა მწყემსებისათვის შეღავათების მიცემას სამხედრო ბეგარაში გაწვევის დროს.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 29 იანვრის გაზეთ „საქართველოში“ გამოქვეყნებულ წერილში მოსე ჯანაშვილი ქუთაისში დაცული მე-10 საუკუნის ხელნაწერის „მაკარის ცხოვრების“ პალეოგრაფიულ წარწერებთან დაკავშირებით სიძველთა საცავის გამგე ტრიფონ ჯაფარიძეს სთხოვს, ორივე წარწერა გადაიღონ „ნათელ-წერით“ და გამოგზავნონ თბილისში, საეკლესიო მუზეუმის მისამართზე, სადაც წარწერების სრულ წაკითხვას შეძლებენ.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 4 თებერვალს დამფუძნებელი კრების სხდომაზე ეროვნულ-დემოკრატმა გრიგოლ ვეშაპელმა აღნიშნა, რომ ხალხთან დასაახლოვლებლად საუკეთესო საშუალება დამფუძნებელი კრების საქმიანობა იყო და არა პროპაგანდა.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 4 თებერვალს სხდომაზე სოციალ-დემოკრატმა გრიგოლ ურატაძემ დამფუძნებელ კრებას მოახსენა, რომ პროპაგანდის კომისიამ დაადგინა, დამფუძნებელი კრების პრეზიდიუმის განკარგულებაში გადადებულიყო 2 000 000 მან. საპროპაგანდო ხარჯებისთვის.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 24 იანვრის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრმა ევგენი გეგჭკორმა საქართველოს დამოუკიდებლობის ცნობის მისალოცი დეპეშა მიიღო თერგის ოლქში საქართველოს კონსულ ზურაბ მაჩაბლისგან.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 24 იანვრის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, საქართველოს მთავრობის თავმჯდომარე ნოე ჟორდანიამ მიიღო საქართველოს დამოუკიდებლობის ცნობის მისალოცი დეპეშა რომიდან, იტალიაში საქართველოს მისიისგან.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 16 თებერვლის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, კონსტანტინე დავითის ძე მესხის მიერ იყო გადმოკეთებული ისტორიული ხუთმოქმედებიანი დრამა „თამარ ბატონიშვილი“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, სახასო სოფლებში გლეხებს მტკიცედ მიაჩნდათ, რომ მიწები თავიანთი კერძო საკუთრება იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 31 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ალექსანდრე ივანეს ძე მირიანაშვილის ფელეტონი „ესღა აკლდათ ქართველ ქალებს!“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში გაბრიელ მიკირტუმის ძე სუნდუკიანცი წერდა, რომ პიესა „ხათაბალას“ შესახებ ბევრი რეცენზია დაუწერიათ, თუმცა ვალერიან ლევანის ძე გუნიას მსგავსი კრიტიკა, რაც ამ პიესის პერსონაჟ მარგალიტაზე დაწერა, არასდროს არავის უთქვამს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ბატონ-ყმობის გაუქმების შემდეგ ქვეყანაში ძალიან სასიამოვნო და მნიშვნელოვანი ამბავი იყო სოფლებში ყველა გლეხისთვის მამულების დაყოფა–განაწილება, რათა ადამიანებს თანაბრად ჰქონოდათ მიწის დამუშავების უფლება და შეძლებულ გლეხს ღარიბი არ დაეჩაგრა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, იმისათვის, რომ ყველა გლეხს თანაბრად ჰქონოდა სოფლის მიწების დამუშავების უფლება ქართლის 16 სოფელში გლეხებმა დაიწყეს მამულების გაყოფა. აქედან, 10-მა გაიყო მიწები, 2 სოფელი დაიწყებდა მალე, 4 კი – შეუდგა ამ საქმეს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, იმისათვის, რომ ყველა გლეხს თანაბრად ჰქონოდა სოფლის მიწების დამუშავების უფლება თბილისის 45 სოფელში გლეხებმა დაიწყეს მამულების გაყოფა. 45 სოფლიდან 12-მა გაიყო მიწები, 11 კი – შეუდგა ამ საქმეს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, იმისთვის, რომ რომელიმე გლეხი არ დაჩაგრულიყო შეძლებული გლეხისაგან და მიწის დამუშავების უფლება ყველას თანაბრად ჰქონოდა ქართლ-კახეთში, სომხეთსა და თბილისის მაზრებში დაიწყო სოფლის მამულების გადანაწილება-გაყოფა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ვინაიდან, სახასო სოფლებში არათანაბრად ნაწილდებოდა მიწები, შეძლებულ გლეხთან შედარებით ხელმოკლე გლეხი იჩაგრებოდა, ნაკვეთის დამუშავებისა და ლუკმა-პურის გარეშე რჩებოდა, ყველა გლეხი შეთანხმდა, რომ მათ შორის თანაბრად გადანაწილდებოდა სასოფლო მამულები.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, ბევრმა გლეხმა აღიარა, რომ სახასო სოფელი და მისი მიწები თითოეული გლეხის საკუთრება იყო და არა რომელიმე კონკრეტული გლეხის.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ მიწათმფლობელობის პრინციპები შესაცვლელი იყო და კერძო საკუთრებას სათემო მფლობელობა არ უნდა გადაეწონა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ხშირი იყო შემთხვევები, როცა შეძლებული გლეხი საუკეთესო სათემო მიწებს დაეპატრონებოდა და დაისაკუთრებდა საშვილიშვილოდ, რის შედეგადაც ღარიბი გლეხები ხელცარიელები რჩებოდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ვინაიდან სათემო მიწების დამუშავების უფლება სოფლის ყველა მკვიდრს ჰქონდა და კერძო საკუთრება არ არსებობდა, შეძლებული გლეხი ყოველთვის სჯობნიდა ღარიბ გლეხს, რადგან ნაკვეთების დასამუშავებლად მას მეტი რესურსი გააჩნდა.