ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები46638

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ღონისძიება

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 27 ნოემბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, გაზეთი „Rheinischer Kurier“ წერდა, რომ ნიკოლოზ დავითის ძე დადიანი ვისბადენსა და ჰამბურგში კარგად ახსოვდათ თავადის მაღალი ტანის, მხიარული ხასიათის, წრფელი, მოსიყვარულე და ტკბილი გულის გამო.

1912

ტიპი: ღონისძიება

1912 წლის 24 ნოემბრის გაზეთ „იმერეთის“ ცნობით, კარლო ჩხეიძე მეოთხე სათათბიროს სოციალ-დემოკრატიული ფრაქციის თავმჯდომარედ აირჩიეს.

1896

ტიპი: ღონისძიება

1896 წლის დეკემბერში ქართული დრამატული საზოგადოების დასის მიერ დადგმული სპექტაკლის „ორი ობოლი“ რეჟისორი იყო ვლადიმერ ალექსი-მესხიშვილი, ხოლო ადმინისტრატორი – კ. შათირიშვილი.

1896

ტიპი: ღონისძიება

1896 წელს სტეფანე ხოჯაევი და ი. წულუკიძე ი. ს. მამაჯანოვის მიერ გამოგონილი პურის გასალეწი მანქანის შემმოწმებელი კომისიის წევრები იყვნენ.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასული გაბუნია თავის ბენეფისზე დუდუკით გააცილა ხალხმა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისზე საჩუქარი მიართვეს.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისს ძალიან ბევრი ხალხი დაესწრო.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისზე წარმოდგენილ დივერტისმენტში ანდრონიკოვისამ ხელოვნური ინტონაციით წაიკითხა ლექსი „სიყვარულო, რა გრძნობა ხარ!“.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისზე ალექსანდრე მიხეილის ძე ყაზბეგის (მოხევეს) თამაში ილია ჭავჭავაძის „დედა შვილის“ ეპიზოდებში არ იყო კარგი. არც მისი ხმა და არც მოძრაობები არ გამოვიდა მოსაწონი.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისზე თავად გაბუნიამ ილია ჭავჭავაძის „დედა შვილის“ ზოგიერთი ეპიზოდი საუცხოოდ ითამაშა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ილია ჭავჭავაძის პოემა „დედა და შვილი“ მხოლოდ წასაკითხად იყო დაწერილი და არა სცენაზე წარმოსადგენად.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისზე ბოლოს წარმოადგინეს ილია ჭავჭავაძის „დედა და შვილი“, საიდანაც ყველაზე სევდიანი და სულისშემკვრელი ადგილები გამოტოვებული იყო.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისზე სპექტაკლმა კარგად ჩაიარა, თუმცა მონაწილეების ურეპეტიციობა მაინც შეიმჩნეოდა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისში მონაწილეობდა ანდრონიკოვისა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისში მონაწილე ალექსანდრე მიხეილის ძე ყაზბეგს (მოხევეს) კარგად არ ჰქონდა როლი ნასწავლი და კარგად ვერ ითამაშა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისში მონაწილეები და-ძმა მძინაროვები კარგად თამაშობდნენ თავიანთ როლებს.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისში მონაწილემ მარიამ მიხეილის ასული საფაროვა-აბაშიძემ სონას როლი შთამბეჭდავად შეასრულა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ვასილ ალექსის ძე გაბუნია პერსონაჟის ხასიათს, ემოციას, გრძნობებს მთელი არსებით განიცდიდა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ვასილ ალექსის ძე გაბუნია სცენით ცოცხლობდა, მთელი არსებით შედიოდა როლში. მას სცენაზე ყოფნისას გარესამყაროში ყველაფერი ავიწყდებოდა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისში მონაწილე ვასილ ალექსის ძე გაბუნია ძალიან კარგად თამაშობდა აკოფას როლს.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასული გაბუნია ხორცშესხმული ხელოვნება იყო.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას ბენეფისში მონაწილე მსახიობები ყველანი მადლობას იმსახურებდნენ, განსაკუთრებით თავად გაბუნია.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ მხოლოდ ზნეობრივი აზრის მატარებელი კომედია იყო ნამდვილი კომედია, რომლის გმირების ხასიათები ცუდ და უზნეო საქციელს მიჯნავდნენ კარგისაგან.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარლის კომედიები გადაჭარბებული ოხუნჯობით ფარსი ხდებოდა, ხოლო მისი პერსონაჟები – კარიკატურები და მასხარები.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარელი ეკუთვნოდა იმ დრამატურგების სკოლას, რომელმაც დრამატურგიული ხელოვნება და სცენა დაამკვიდრა ქვეყანაში.