ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები50135

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1921

ტიპი: ავტორობა

1921 წლის 7 მარტს კიაზიმ დირიქმა კიაზიმ ყარაბექირს შეატყობინა, რომ მას ჰქონდა ნოე ჟორდანიას მიერ სვიმონ მდივნისადმი გაგზავნილი წერილი, რომელშიც საქართველოს მთავრობა თურქეთს დროებით ახალციხის, ახალქალაქისა და ბათუმის დაკავებას სთხოვდა.

1910

ტიპი: ავტორობა

1910 წელს შიო არაგვისპირელმა ავტობიოგრაფია კოტე მაყაშვილის თხოვნით დაწერა.

1926

ტიპი: ავტორობა

1926 წელს დუტუ მეგრელის დახასიათებაში ფილიპე მახარაძე ხაზს უსვამდა, რომ მწერალს მთელი ამიერკავკასიის გლეხობის წინაშე ჰქონდა დიდი დამსახურება, როგორც ლიტერატურულ, ასევე სამსახურებრივ ასპარეზზე.

1926

ტიპი: ავტორობა

1926 წელს დუტუ მეგრელის დახასიათებაში ფილიპე მახარაძე აღნიშნავდა, რომ იგი ყოველთვის იცავდა გლეხების ინტერესებს.

1926

ტიპი: ავტორობა

1926 წელს დუტუ მეგრელის დახასიათებაში ფილიპე მახარაძე მას პროგრესული იდეების მქონე საზოგადო მოღვაწედ მოიხსენიებდა.

1902

ტიპი: ავტორობა

1902 წლის 31 ოქტომბერს ზუგდიდში გაიხსნა ქალთა ორკლასიანი სკოლა, რომელსაც პრინცესა სალომე დავითის ასულმა მიურატმა 40 000 მანეთის ქონება შესწირა.

1902

ტიპი: ავტორობა

1902 წლის 31 ოქტომბერს ზუგდიდში გაიხსნა ქალთა ორკლასიანი სკოლა, რომელსაც პრინცესა სალომე დავითის ასულმა მიურატმა 40 000 მანეთის ქონება შესწირა.

1885

ტიპი: ავტორობა

1885 წელს პეტრე ტარასოვს დაწერილი ჰქონდა თხზულება „ქალების განათლება“.

1887

ტიპი: ავტორობა

1887-1899 წლებში ივანე მაჭავარიანი ადგენდა „მოამბის“ შინაურ ქრონიკას.

1887

ტიპი: ავტორობა

1887-1899 წლებში ივანე მაჭავარიანის თარგმანები „მოამბეში“ იბეჭდებოდა.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს თედო სახოკიას დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, მან დაწერა თხზულება „წარსულიდან“.

1887

ტიპი: ავტორობა

1887-1899 წლებში ივანე მაჭავარიანს მწერლობა ხალხის განათლებისა და რევოლუციის გამარჯვების უმთავრეს საშუალებად მიაჩნდა.

1887

ტიპი: ავტორობა

1887-1899 წლებში ივანე მაჭავარიანს და სხვა იმდროინდელ მწერლებს თარგმანებში უფრო შეეძლოთ საკუთარი აზრებისა და მოქალაქეობრივი პოზოციის გამოხატვა, თუ რა თქმა უნდა, თარგმანი დაშვებული იყო რუსეთის ცენზურის მიერ.

1887

ტიპი: ავტორობა

1887-1899 წლებში ივანე მაჭავარიანს და სხვა იმდროინდელ მწერლებს თარგმანებში უფრო შეეძლოთ საკუთარი აზრებისა და მოქალაქეობრივი პოზოციის გამოხატვა, რადგან რუსული ცენზურის მიერ დაშვებულ თარგმანებს ადგილობრივი ცენზორი აღარ ამოწმებდა.

1887

ტიპი: ავტორობა

1887-1899 წლებში ცენზურას შეუმჩნეველი დარჩა ივანე მაჭავარიანის ჩამატებული შენიშვნები ერკმან-შატრიანის „გლეხი კაცის ისტორიაში“, რომელიც ამ წლებში „მოამბეში“ იბეჭდებოდა.

1887

ტიპი: ავტორობა

1887-1899 წლებში ივანე მაჭავარიანმა თარგმნა ერკმან-შატრიანის „გლეხი კაცის ისტორია“.

1887

ტიპი: ავტორობა

1887-1899 წლებში ივანე მაჭავარიანის თარგმნილი ერკმან-შატრიანის „გლეხი კაცის ისტორია“ „მოამბეში“ იბეჭდებოდა.

1906

ტიპი: ავტორობა

1906 წელს ათ ათასიანი ტირაჟით გამოვიდა ივანე მაჭავარიანის ბროშურა „სამი სიტყვა − თავისუფლება, თანასწორობა. ძმობა-ერთობა“, რომელსაც თან ერთვოდა „ადამიანის და მოქალაქის უფლებათა დეკლარაცია“.

1871

ტიპი: ავტორობა

1871 წლის 13 თებერვალს გაზეთ „დროებაში“ გამოქვეყნდა სერგეი მესხის, ნიკოლოზ ავალიშვილისა და ნიკოლოზ ყიფიანის ერთობლივი განცხადება – მკითხველებს სთხოვდნენ, რედაქციისათვის მიეწოდებინათ ზურაბ ანტონოვის ხელნაწერები და მასთან დაკავშირებული საარქივო მასალები.

1889

ტიპი: ავტორობა

1899 წელს თეატრმა ივანე მაჭავარიანის მიერ თარგმნილი ოსტროვსკის პიესა „უდანაშაულოს დასჯილნი“ წარადგინა მაყურებლის წინაშე.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წელს თეატრის სცენაზე ივანე მაჭავარიანის მიერ თარგმნილი ოსტროვსკის პიესა „უდანაშაულოს დასჯილნი“ იდგმებოდა. უფრო მოგვიანებით, მისი თარგმანი ელენე ანდრონიკაშვილისეული თარგმანით შეცვალეს და უკვე მას წარადგენდნენ მაყურებლის წინაშე.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წელს ელენე ანდრონიკაშვილმა თარგმნა ოსტროვსკის პიესა „უდანაშაულო დასჯილნი“.

1956

ტიპი: ავტორობა

1956 წელს დაწერილი ავტობიოგრაფიის მიხედვით, ივანე მაჭავარიანმა თარგმნა მოლიერის „ტარტიუფი“.

1956

ტიპი: ავტორობა

1956 წელს დაწერილი ატობიოგრაფიიდან ირკვევა, რომ თეატრალურ სცენაზე ივანე მაჭავარიანის მიერ თარგმნილი მოლიერის „ტარტიუფი“ რაღაც ხნის შემდეგ ელენე ანდრონიკაშვილისეული თარგმანით ჩაანაცვლეს.

1956

ტიპი: ავტორობა

1956 წელს დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, თეატრს ივანე მაჭავარიანის მიერ თარგმნილი „ტარტიუფი“ ელენე ანდრონიკაშვილისეული თარგმანით შეუცვლია იმ მიზეზით, რომ მაჭავარიანის თხზულება გალექსილი არ ყოფილა.