ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები48513

1909

ტიპი: თანამდებობა

1901 წელს სამსონ ფირცხალავა თბილისში გაზეთის კორექტორად მუშაობდა.

1913

ტიპი: თანამდებობა

1913 წლიდან შალვა ქარუმიძე საქართველოს საისტორიო-საეთნოგრაფიო საზოგადოების გამგეობის წევრად აირჩიეს.

1909

ტიპი: ნასამართლეობა

1909 წელს ილია გიორგის ძე ფირცხალაიშვილი ოდესის სამხედრო სასამართლომ გაამართლა.

1905

ტიპი: განათლება

1905 წელს ილია გიორგის ძე ფირცხალაიშვილმა ოდესის უნივერსიტეტში საექიმო ფაკულტეტზე დაიწყო სწავლა.

1902

ტიპი: თანამდებობა

1902 წელს სამსონ ფირცხალავა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მდივნად აირჩიეს.

1910

ტიპი: თანამდებობა

სამსონ ფირცხალავა 1910 წლამდე იყო ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მდივანი.

1901

ტიპი: ავტორობა

1901 წლის 29 დეკემბერს სამსონ გიორგის ძე ფირცხალავამ სისტემატურად დაიწყო წერა გაზეთ „ივერიაში“.

1902

ტიპი: თანამდებობა

1902 წლის 14 აპრილიდან სამსონ ფირცხალავა გაზეთ „ცნობის ფურცლის“ თანამშრომელი იყო.

1906

ტიპი: ნასამართლეობა

1906 წელს სტუდენტი სამსონ ფირცხალავა პირველად დააპატიმრეს.

1909

ტიპი: ავტორობა

1902–09 წლებში წლებში სამსონ გიორგის ძე ფირცხალავას ხელმძღვანელობით გამოდიოდა სალიტერატურო გაზეთები „მზე“ და „ფასკუნჯი“.

1898

ტიპი: განათლება

1898 წელს სამსონ გიორგის ძე ფირცხალავამ პეტერბურგის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი დაასრულა.

1894

ტიპი: ავტორობა

იაკობ ფანცხავა 1894 წელს მასწავლებლობის პერიოდში მოუხიბლავს ბათუმის ბოტანიკურ ბაღს თავისი სიმდიდრითა და სილამაზით.

1937

ტიპი: ავტორობა

1937 წლის 2 სექტემბერს ვასილ კოპტონაშვილის მიერ დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, გაზეთებში „მწყემსი“ და „საეპარქიო საექსარხოსო მოამბე“ დაიბეჭდა ვასილ კოპტონაშვილის წერილები გაქრისტიანებული ქურთების შესახებ.

1937

ტიპი: ავტორობა

1937 წლის 2 სექტემბერს ვასილ კოპტონაშვილის მიერ დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, გაზეთებში „მწყემსი“ და „საეპარქიო საექსარხოსო მოამბე“ დაიბეჭდა ვასილ კოპტონაშვილის წერილები სულიერი მამების ცხოვრების შესახებ.

1937

ტიპი: ღონისძიება

1937 წლის 2 სექტემბერს ვასილ კოპტონაშვილის მიერ დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, იგი გარდა „ივერიისა“, „დროებისა“, „კვალისა“ და „ცნობის ფურცელისა“ თანამშრომლობდა სასულიერო გაზეთებში, „მწყემსში“ და „საეპარქიო საექსარხოსო მოამბეში“.

1894

ტიპი: ავტორობა

1894 წელს ვასილ კოპტონაშვილს მოთხრობის „კაკო დიაკვანი“ პატარა ბროშურად გამოცემის სურვილი ჰქონდა, მაგრამ მაშინდელ ცენზორს ამის ნება არ მიუცია მისთვის. ისიც უთხრა, რომ მისი მოთხრობის გაზეთ „ივერიაში“ დაბეჭდვა შეცდომა იყო, რადგან ნაწარმოები სამღვდელოების პატიოსან სახელს ჩირქს სცხებდა და დიაკვნებს მღვდლების წინაამღდეგ ამხედრებდა.

1887

ტიპი: ღონისძიება

1887 წლის მარტში ვაჟა-ფშაველა თბილისისკენ მიმავალ გზაზე ტოლათსოფელში ვასილ კოპტონაშვილთან გაჩერდა. მეორე დღეს ვაჟამ თბილისისკენ წასვლა დააპირა და თანამგზავრ ფშაველამ ცხენი მიუყვანა მას. ამ დროს დაინახა ვაჟა, ცაში მფრინავი წეროების ჯგუფი, მეგობარს ბერდენკა გამოართვა და მიუხედავად იმისა, რომ წეროები ძალიან მაღლა იყვნენ, ერთი წერო ზუსტი გასროლით ჩამოაგდო.

1887

ტიპი: ღონისძიება

1887 წლის მარტში თბილისისკენ მიმავალ და გზად ღამის გასათევად ტოლათსოფელში ვასილ კოპტონაშვილთან გაჩერებულ ვაჟა-ფშაველას ხევსურები და მისი ყოფილი მოწაფეები ესტუმრნენ ხაბიზგინებით, ხაჭაპურებითა და ხინკლით.

1882

ტიპი: ღონისძიება

1882-1883 წლებში თბილისის ნიკოლოზის სახელობის ორკლასიან სამოქალაქო სასწავლებელში მისულმა კავკასიის სამოსწავლო ოლქის მზრუნველმა კირილე იანოვსკიმ ხუთი მანეთი აჩუქა ვასილ კოპტონაშვილს სასწავლო ნივთების შესაძენად, როცა შეიტყო, რომ იგი, უბრალო გლეხის შვილი, მშობლების ნების წინააღმდეგ იყო თბილისში სწავლის გასაგრძელებლად წამოსული.

1929

ტიპი: ავტორობა

1929 წელს შიო მღვიმელის მიერ დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, იგი ყოველთვის ხალისით ეკიდებოდა ბავშვებისათვის წერასა და ეს საქმე არასოდეს შეუწყვეტია.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წლის 21 ივნისს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში იაკობ ფანცხავა აღნიშნავდა, რომ იგი ყოველთვის უღრმესი და გულითადი სიყვარულით იყო განმსჭვალული ქართული საზოგადოებისადმი.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წლის 21 ივნისს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში იაკობ ფანცხავა აღიარებდა, რომ დასახული მიზნის მისაღწევად მან არც მორიდება იცოდა, არც შიშის გრძნობას დაუბრკოლებია ოდესმე.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში თედო სახოკია იხსენიებდა ვასილ ბარნოვს, როგორც სწორუპოვარ ბელეტრისტს.

1943

ტიპი: ღონისძიება

1943 წელს თედო სახოკიას მუშაობის ხალისი არ ჰქონდა დაკარგული და იმავე შემართებით აგრძელებდა ნაშრომებზე მუშაობას.

1943

ტიპი: ღონისძიება

1943 წელს თედო სახოკია ისევე ენერგიულად მუშაობდა, როგორც ორმოცი-ორმოცდახუთი წლის წინათ.