რეგისტრირებული ფაქტები44486
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1918
ტიპი: ავტორობა
1918 წლის 7 მარტის გაზეთ „ერთობის“ ცნობით, თბილისის მილიციის უფროსი გიორგი კონიაშვილი ბრძანებაში 1918 წლის 2 მარტს დახოცილი უმცროსი მილიციელების: ალექსი მესხიშვილის, დათიკო მეკუჩაშვილის, სულაძის, იაკობ კერესელიძის, ვასილ ბოლქვაძის და დაჭრილი თედო გოგიას თავგანწირულ ბრძოლას აღნიშნავდა და იმედს გამოთქვამდა, რომ მათი ამხანაგებიც სინდისიერად შეასრულებდნენ მოვალეობას.
1919
ტიპი: ღონისძიება
1919 წლის 19 მარტს მთავარგამგე გრიგოლ ნათაძემ და საქმისმწარმოებელმა ნიკოლოზ აბესაძემ თბილისის ქალთა მე-3 გიმნაზიის დირექტორს აცნობეს, რომ გრიგოლ ამაღლობელის გაკვეთილები მიეცათ შალვა ქარუმიძის, გ. გ. მამრაძისა და ამხარ-ბეგ ქალანთაროვისთვის. ორი თვის შემდეგ ერთ-ერთი მათგანი წარმოდგენილი უნდა ყოფილიყო შტატის მასწავლებლის თანამდებობაზე დასამტკიცებლად.
1919
ტიპი: ღონისძიება
1919 წლის 18 მარტს თბილისის ქალთა მე-3 გიმნაზიის დირექტორმა ევგენი ჭოღოშვილმა უმაღლეს და საშუალო სასწავლებელთა მთავარგამგეს სთხოვა, რომ თანამდებობიდან გაეთავისუფლებინა მისდამი რწმუნებული გიმნაზიის ქართული ენისა და ისტორიის მასწავლებელი გრიგოლ ამაღლობელი, როგორც არაშესაფერისი პირი. ამაღლობელი მოსწავლეებს მასწავლებლების წინააღმდეგ ამხედრებდა, ცდილობდა შური ეძია მასწავლებლებზე და კლასის დამრიგებელზე. ის გიმნაზიაში კონფლიქტურ ატმოსფეროს ქმნიდა და მასთან თანამშრომლობა გაუსაძლისი იყო.
1919
ტიპი: ღონისძიება
1919 წლის 5 ივნისს თბილისის ქალთა მე-3 გიმნაზიის დირექტორმა ევგენი ჭოღოშვილმა უმაღლეს და საშუალო სასწავლებელთა მთავარგამგეს მისწერა, რომ მასწავლებელ გრიგოლ იასონის ძე ამაღლობელს სხვა ადგილის მოსაძებნად მიეცა ორი თვის თავისუფლება ანაზღაურების შენარჩუნებით. მისი თავისუფლების ვადა 20 მაისს დასრულდა. ის ამაღლობელის შესახებ სათანადო განკარგულებას ითხოვდა.
1919
ტიპი: ავტორობა
1919 წლის 28 მაისს გრიგოლ იასონის ძე ამაღლობელი სახალხო განათლების მინისტრს თხოვნაში სწერს, რომ სრული იმედი აქვს ის სწრაფ და სათანადო განკარგულებას გასცემს, რათა სასწარაფოდ გამოიძიოს ყველაფერი ისე, როგორც წარმოდგენილ მოხსენებაშია, რათა ერთი მხრივ, მოსწავლე-ახალგაზრდობა და მისი მშობლები დარწმუნდნენ, რომ ისინი დემოკრატიული რესპუბლიკის სოციალისტური მთავრობის მფარველობის ქვეშ იმყოფებიან და არა რუდოლფისა და მისი ჟანდარმ-დემოკრატების მონობაში, მეორე მხრივ კი შეძლოს მუშაობის კვლავ გაგრძელება და შეურაცხყოფილი, აღშფოთებული სინდისის დაწყნარება.
1919
ტიპი: ავტორობა
1919 წლის 28 მაისს გრიგოლ იასონის ძე ამაღლობელი სახალხო განათლების მინისტრს თხოვნაში სწერს, რომ ერთადერთი მიზეზი, რამაც აიძულა მისთვის თხოვნით მიემართა არის არა პირადი ინტერესების დაცვა-აღდგენა, არამედ უდიდესი საქმის ნათელის მოფენა-გაშუქება, მთავრობისა და საზოგადოების საყურადღებოდ, რომელსაც ახალგაზრდობის სულიერი აღზრდა ეწოდება და, რომელიც ადგილობრივ ქალთა მე-7 გიმნაზიაში დირექტორსა და მასწავლებლებს უხეშ ხელობად აქვთ გარდაქმნილი.
1919
ტიპი: ღონისძიება
1919 წლის 10 სექტემბერს მთავარგამგე სერგი დანელიამ და საქმისმწარმოებელმა ნიკოლოზ აბესაძემ ქუთაისის რეალური სასწავლებლის დირექტორს აცნობეს, რომ პირველი სექტემბრიდან მისდამი რწმუნებული სასწავლებლის ისტორიის მასწავლებლად გრიგოლ იასონის ძე ამაღლობელი დაინიშნა.
1919
ტიპი: ღონისძიება
1919 წლის 25 მარტს მთავარგამგე გრიგოლ ნათაძემ და ნიკოლოზ აბესაძემ თბილისის ქალთა მე-3 გიმნაზიის ქართული ენის მასწავლებელ გრიგოლ ამაღლობელს აცნობეს მინისტრის განკარგულება, რომ მას სხვა ადგილის მოსაძებნად მიეცა ორი თვის თავისუფლება ანაზღურების შენარჩუნებით.
1918
ტიპი: ღონისძიება
1918 წლის 16 ნოემბერს კანცელარიის დირექტორმა ალექსანდრე მიქაბერიძემ და საქმისმწარმოებელმა ლავრენტი ჩიმაკაძემ თბილისის ქალთა მე-3 გიმნაზიის დირექტორს აცნობეს, რომ მისდამი რწუნებულ გიმნაზიაში ქართული ენისა და ისტორიის მასწავლებლის თანამდებობის აღმასრულებლად გრიგოლ იასონის ძე ამაღლობელი დაინიშნა.
1918
ტიპი: ღონისძიება
1918 წლის 8 ოქტომბერს ქუთაისის ქართული გიმნაზიის დირექტორი სილოვან ხუნდაძე ხელმოწერით ადასტურებს, რომ გრიგოლ იასონის ძე ამაღლობელმა თავისი რწმუნებული გიმნაზიის სრული კურსი შეასრულა 1911 წლის მაისში.
1918
ტიპი: ავტორობა
1918 წლის 18 ოქტომბერს გრიგოლ იასონის ძე ამაღლობელმა საქართველოს რესპუბლიკის უმაღლეს და საშუალო სასწავლებელთა მთავარგამგეს სთხოვა, ერთ-ერთ ადგილობრივ საშუალო სასწავლებელში ქართული ენის, ისტორიის, ლოგიკისა და ფსიქოლოგიის მასწავლებლად დაენიშნათ. უკანასკნელი ორი საგნის სწავლება შეეძლო როგორც რუსულ, ასევე ქართულ ენაზე.
1917
ტიპი: თანამდებობა
1917 წლის 28 სექტემბრიდან ვალერიან ივანეს ძე გაფრინდაშვილი ქუთაისის ვაჟთა მესამე გიმნაზიის მეექვსე კლასის დამრიგებლად დაინიშნა.
1917
ტიპი: თანამდებობა
1917 წლის 28 ოქტომბრიდან ვალერიან ივანეს ძე გაფრინდაშვილი ქუთაისის ვაჟთა მესამე გიმნაზიიის რუსული სიტყვიერებისა და ლიტერატურის ისტორიის მასწავლებლად დაინიშნა.
1889
ტიპი: პირადი ინფორმაცია
1889 წლის 2 იანვარს დაიბადა ვალერიან ივანეს ძე გაფრინდაშვილი ქუთაისში, მართლმადიდებელთა ოჯახში.
1917
ტიპი: თანამდებობა
1917 წლის 28 სექტემბრიდან დავით ივანეს ძე გაფრინდაშვილი ქუთაისის მესამე გიმნაზიის მეოთხე კლასის დამრიგებლად დაინიშნა.
1917
ტიპი: თანამდებობა
1917 წლის პირველი სექტემბრიდან დავით ივანეს ძე გაფრინდაშვილი ქუთაისის ვაჟთა მესამე გიმნაზიის ლათინური ენის მასწავლებლად დაინიშნა.
1918
ტიპი: თანამდებობა
ქუთაისის რეალური სასწავლებლის დირექტორმა აღძრა შუამდგომლობა საშუალო სასწავლებელთა მთავარგამგის წინაშე. იგი ითხოვდა ქუთაისის მესამე გიმნაზიის ისტორიის მასწავლებლის დავით გაფრინდაშვილის დამტკიცებას გიმნაზიაში იმავე თანამდებობაზე.
1918
ტიპი: თანამდებობა
1918 წლის 4 სექტემბრის სახალხო განათლების მინისტრის ბრძანების საფუძველზე დავით ივანეს ძე გაფრინდაშვილი ქუთაისის ვაჟთა მესამე გიმნაზიის ლათინური ენის მასწავლებლად დამტკიცდა.
1920
ტიპი: პირადი ინფორმაცია
1920 წლის 10 ივლისს თამარ მურადიანი, ანნა სარქისიანი, ანნა ხოდმაინი, არმენ ბაბაჯანიანი, მარგარიტა ბაბაიანი, ლუსია და ნინა ბაღდასარიანები, ლაურა ისრაელიანი, ტერეზა ტერ-ავაკიანი, ვარდო ტერ-აკოფიანი, აშხენ ტერ-სიმონიანი, არმენიკ ტერ-ვოსკანიანი, ნინა გალეთიანი, ნუნე ბარდანიანი, არუსიაკ ტერ-მარკოსიანი, აიკანუშ კეშიმანი, ფლორა ცოკომინი, არუსიაკ მურადიანი, სოფია შალიანი, რუზანა გაეფარიანი, ა. შამგორიანი, ა. ბახჩინანი, ე. აკოფიანი და გ. კარახანიანი თბილისის ქალთა მესამე გიმნაზიის პირველ კლასში ირიცხებოდნენ.
1919
ტიპი: თანამდებობა
1919 წლის 14 იანვარს არკადი ტიმოხინი და ნიკოლაი კრასნოვი, თბილისის ვაჟთა მეხუთე გიმნაზიის პედაგოგები, სთხოვენ განათლების სამინისტროს ჯამაგირის სახით გამოუყონ 400 რუბლი.
1919
ტიპი: ღონისძიება
1919 წლის 14 იანვარს ეკატერინე და ანნა კრივოშინებზე, რომლებიც იყვნენ ბაქოს ქალთა მეორე სასწავლებლის პედაგოგები, საქართველოს რესპუბლიკის განათლების სამინისტრომ გასცა სწავლის მოწმობის ასლი.