ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები40842

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტის გაზეთი „ივერია“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით იუწყება, რუსეთში ხმა გავრცელებულა, რომ მომავალი სახელმწიფო ადგილობრივი მოსახლეობის გარდა წოდების მქონე პირებსაც დაავალდებულებდა სახელმწიფო გადსახადების გადახდით.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა სტატია, დიდი ბრიტანეთის – ინგლისის შესახებ, რომლის მეშვეობითაც შეგვიძლია გავეცნოთ ინგლისის ისტორიას.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტის გაზეთი „ივერია“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით იუწყება, რომ არსებობს ორგვარი მმართველობის ტიპი, პირველ ტიპს მიეკუთვნება ცენტრალიზაცია, როდესაც სახელმწიფოს მთავრობა განაგებს საზოგადოების ყველა ნაწილში მიმდინარე პროცესებს, ასევე ირჩევს მოხელე პირებს და პირადად იბარებს მათ მიერ შესრულებულ საქმეებს. მეორე ტიპს მიეკუთვვნება თვითმმართველობა, როდესაც სახელმწიფოს მმართველნი განაგებენ მხოლოდ მთელი სახელმწიფოს საჭირო საქმიანობას, ხოლო საზოგადოებას თავად აქვთ მინდობილი თავისი ყოფის გაუმჯობესება და ადგილობრივ საქმიანობას თავად მოქალაქეები განაგებენ, რაც ხელს უწყობს მოსახლეობის გამოფხიზლებას, ამუშავებას, განვითარებასა და ა. შ.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა ერთ-ერთი რუსული გაზეთის სტატია, რომ ოსმალებმა სლავებზე გამარჯვების შემდეგ ქრისტიანების შეურაცხყოფა და დევნა დაიწყეს. სლავებმა ოსმალეთთან მუდმივ დაპირისპირებაში ბევრი ვაი-ვაგლახი გამოიარეს, ბევრი სისხლი და ცრემლი დაღვარეს, მაგრამ მათი მდგომარეობა ამით არ შეცვლილა.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა სტატია, რომ სტამბოლის კონფერენციის დაშლის შემდეგ რუსეთმა კითხვით მიმართა ევროპის სახელმწიფოებს, მათ შორის ინგლისსაც, თუ როგორ მოიქცეოდნენ და რა ღონისძიებებს გაატარებდნენ ოსმალეთის სახელმწიფოს მიმართებით. თუმცა ინგლისის მთავრობას ამ კითხვაზე პასუხი არ გაუცია.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტის გაზეთი „ივერია“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით იუწყება, რომ პეტერბურგში გამოდიოდა ფრანგული გაზეთი „Agence Generale Russe“, რომლის ცნობით რუსეთს 50 000 ჯარისკაცი ჰყავდა, რომელთა შორის 27 000-ს შეეძლო ბრძანებისთანავე საომრად გასულიყო.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა ალექსანდრე ჭავჭავაძის ლექსი.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა გაზეთ „тифлисскй въстникъ“-ში გამოქვეყნებული სტატია ადგილ-მამულის გამიჯვნის შესახებ, რაც ძალიან სასიკეთო საქმე იქნებოდა.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტის გაზეთი „ივერია“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით იუწყება, რომ თბილისის საოსტატო ინსტიტუტთან ერთად არსებობდა საქალაქო სასწავლებელი, რომელშიც ქართული ენის სწავლა დაუვალებიათ ინსტიტუტის მოსწავლეთათვის, რომელთაც ქართული ენა არ უსწავლიათ, ამიტომ თავად ინსტიტუტის მოსწავლეები გაკვირვებულები იყვნენ თუ როგორ შეძლებდნენ ქართული ენის ბავშვებისთვის სწავლებას, როცა თავად არ იცოდნენ ის. ხელმძღვანელობის პასუხი იყო, რომ ქართველებს, საქართველოში დაბადებულ და გაზრდილ ბავშვებს როგორ არ შეეძლოთ ესწავლებინათ ქართული ენა.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტის გაზეთი „ივერია“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით იუწყება, რომ ქალაქის მთავრობამ ჩამოაყალიბა კომისია, რომელსაც ქალაქის გაჯანსაღებაზე უნდა ეზრუნა, იქნებოდა ეს სასმელი წყლის სუფთა სახით მიწოდება მოსახლეობისთვის თუ სხვა რამ, რადგან ადამიანები ადრეულ ასაკში უცაბედად იხოცებოდნენ და ამის ერთ-ერთი მიზეზი მდინარე მტკვარი იყო, რომელიც სასმელ წყლად გამოიყენებოდა და დაბინძურებული იყო სხვადასხვა სახის ნარჩენებით.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 24 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის სტატია „ჩვენის ქალაქის ჯანმრთელობის საქმე“ გამოქვეყნდა.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 17 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა 1876 წლის ერთი დღის ცხოვრებისეული ისტორიის მესამე ნაწილი. ეს იყო დიალოგი, რომელიც ავტორსა და შუახნის ქალს შორის გაიმართა. ისტორიის სათაურია „ქუჩის კარებში შუახნის დედაკაცი ზის, წინდასა ქსოვს“.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 17 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა ალექსანდრე ჭავჭავაძის ორი ლექსი.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 17 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა მოკლე და ბევრი ინფორმაციით დატვირთული ისტორია გერმანიის სახელმწიფოს შესახებ, რომლის მთავარი მიზანი საზოგადოებისთვის გერმანიის სახელმწიფოს შესახებ ზოგადი ცნობებისა და ასევე მნიშვნელოვანი ინფორმაციის მიწოდება იყო.

1877

ტიპი: ღონისძიება

1877 წლის 17 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა განცხადება, რომ იყიდებოდა ნიკოლოზ ბარათაშვილის ლექსები, ქართული ანდაზები, შექსპირის „მეფე ლირი“ და ზურაბ ნაზარის ძე ანტონოვის თზულებანი შემდეგ მისამართებზე: თბილისში, გრიქუროვისა და ვართანოვის წიგნის მაღაზიებში და „ივერიის“ რედაქციაში; ქუთაისში, ანტონ ლორთქიფანიძის ბიბლიოთეკაში; გორში, ფარნაოზ ნათიევისას და ახალციხეში ალექსეევ-მესხიევისას.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 17 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა სტატია გლეხისა და ბატონის ურთიერთდამოკიდებულებისა და ვალდებულების შესახებ. ასევე ვიგებთ, თუ რა ხერხით ცდილობდა გლეხი საბოლოო შესყიდვით მიეღო სახლი ბატონისგან, თუ როგორ ინაწილებდნენ ისინი მოსავალს და რა დახმარებას უწევდა სახელმწიფო და ბანკი გლეხს ადგილ-მამულის შეძენაში. საბოლოოდ საქართველოში ბატონ-ყმობის გაუქმებას მოჰყვა სასოფლო მმართველობის ახალი წესდებულება.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 17 მარტის გაზეთი „ივერია“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით იუწყება, რომ პეტერბურგის ბირჟის გოფ-მაკლერის სქემის მიხედვით, ქუთაისის საადგილმამულო ბანკის გირავნობის ფურცელი 1-ლი თებერვლიდან გამოჩნდა ბირჟაზე გასაყიდად.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 17 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა გაზეთ „კავკაზში“ მთავრობის განკარგულებით დაბეჭდილი განცხადება, რომ სახასო მარილის ფასი ამიერკავკასიის მოსახლეობისთვის იყო: მარილის ქვა – ფუთი 3 შაური, მარილის ფხვნილი – ფუთი 8 კაპიკი.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 17 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა, რომ მთავრობამ თბილისის მაზრის ორად გაყოფა გადაწყვიტა. ყაზახ-ბორჩალოსგან ერთი დამოუკიდებელი მაზრა შეიქმნებოდა, რომელსაც ცალკე მაზრის უფროსი და გამგე ეყოლებოდა. რადგან თბილისის მაზრა ძალიან დიდი იყო და ერთი ადამიანი ვერ ახერხებდა ყველა მაზრაზე ეზრუნა, ეს გადაწყვეტილება ძალზედ დროული იყო.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 17 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა სტატია, რომლის თანახმად მთავრობამ თბილისში ახალი თეატრის აშენება გადაწყვიტა, რის გამოც არსებული საზაფხულო თეატრი უმოქმედოდ დარჩებოდა, რაც მოსახლეობის ნაწილის გულისტკივილს გამოიწვევდა. ასევე წარმოდგენილია რედაქციის აზრი, რომ საზოგადოებას მწიგნობრობა ცხოვრებას ყურით „აყურებინებს“, თეატრი კი თვალით, ამიტომ სასურველი იქნებოდა ვინმეს ეშუამდგომლა მთავრობასთან და „საზაფხულო თეატრი“ ქართულ-სომხური წარმოდგენებისთვის დაეთმოთ.

1877

ტიპი: ღონისძიება

1877 წლის 12 მარტს თბილისის სათავადაზნაურო ბანკის ზედამხედველმა კომიტეტმა ილია ჭავჭავაძესთან ერთად ბანკის წლიური ანგარიში დაამტკიცა.

1877

ტიპი: ღონისძიება

1877 წლის 11 მარტს მარი ბროსემ ილია ჭავჭავაძის „კაცია-ადამიანის?!“ ფრანგულად თარგმნა დაამთავრა.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 10 მარტის გაზეთი „ივერია“ იუწყება, რომ სამზრუნველო საბჭოს წევრთა გადაწყვეტილებით სასწავლებლებში დამხმარე წიგნად დანიშნეს საყმაწვილო წიგნი „დედა ენა“ შედგენილი იაკობ გოგებაშვილის მიერ. ეს გადაწყვეტილება ნათლად მიანიშნებს იმაზე, რომ სამზრუნველო საბჭოს წევრებზე ზეგავლენა ვეღარ მოახდინეს იმ პირებმა, რომლებიც ხელს უშლიდნენ ადგილობრივ ენაზე წარმართულიყო სწავლა სასწავლებლებში.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 10 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა სტატია გლეხსა და ბატონს შორის ურთიერთვალდებულებაზე, რომლის თანახმად საქართველოში გლეხს, რომელიც ბატონისგან სახნავ-სათესად მიწას აიღებს და დაამუშავებს ვალდებულება აკისრია, რომ აღებული მოსავალი ბატონს გაუნაწილოს. ბატონი ვალდებულია გლეხს გაუწიოს საჭირო დახმარება, იქნება ეს სამუშაო იარაღები, დასათესი მარცვლეული, თანხა თუ სხვა რამ, რომ ორივე მათგანმა მიიღოს მონაწილეობა მოსავლის მოყვანაში. ასევე, წარმოდგენილია იტალიისა და საფრანგეთის მაგალითები, თუ როგორი სახის ხელშეკრულებას დებს ბატონი და გლეხი და რა მოვალეობა აკისრიათ თითოეულ მათგანს.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წლის 10 მარტს გაზეთ „ივერიაში“ ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით დაიბეჭდა 1876 წლის ერთი დღის ცხოვრებისეული ისტორიის მეორე ნაწილი სათაურით „აღმწერელი შემოდის არც თუ ვაჭართან, არც თუ ჩინოვნიკთან“. ისტორიის ავტორის ფსევდონიმია „ანჩისხატისუბნელი“.