ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები49216

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1898

ტიპი: ავტორობა

1898 წლის 30 ივლისის „ცნობის ფურცლის“ ცნობით, მელიქოვის ქუჩაზე მდებარე კიოსკში დიმიტრი ნადირაძის „სოფლის კუნწულა“ 10 კაპიკი ღირდა.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 26 მარტს გაზეთ „კვალში“ გამოქვეყნდა ნოე ჟორდანიას წერილი „პრესა“ (V ნაწილი), რომელშიც ავტორი კვლავ აგრძელებს გაზეთ „ივერიის“ (რედაქტორი ილია ჭავჭავაძე) კრიტიკას.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 19 მარტს გაზეთ „კვალში“ გამოქვეყნდა წერილი „ჟურნალ-გაზეთებიდან“. მიმოხილულია „სევერნი კურიერში“ დაბეჭდილი სტატია „პ. გ-ლის“ წერილზე „სომეხ- ქართველთა განხეთქილება“, რომლის ავტორის აზრითაც, გაზეთი „ივერია“ მუდამ სომხებს ლანძღავს. ასევე საუბარია ივანე მაჩაბლისა და ილია ჭავჭავაძის დაპირისპირებაზე, რომელშიც ილია დამნაშავედ არის მიჩნეული.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 13 თებერვალს გაზეთ „კვალში“ გამოქვეყნდა ნოე ჟორდანიას წერილი „პრესა“ (IV ნაწილი). ავტორი კვლავ აგრძელებს გაზეთ „ივერიის“ და მისი რედაქტორის, ილია ჭავჭავაძის კრიტიკას. მისი აზრით, გაზეთი ბანკის და ბანკირების ორგანოდ გადაიქცა, რასაც ევროპაში დამოუკიდებელი პრესა ყოველთვის ებრძვის.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 13 თებერვალს გაზეთ „კვალში“ გამოქვეყნდა ნოე ჟორდანიას წერილი „პრესა“ (III ნაწილი). ავტორის თქმით, გაზეთ „ივერიის“ რედაქტორი ილია ჭავჭავაძე პირველად 1863 წელს დამარცხდა როგორც პროგრესისტი, როცა ჟურნალ „საქართველოს მოამბეს“ გამოსცემდა, შემდეგ კი 1877 წლიდან „ივერიის“ გამოცემით უნდა გაემარჯვა როგორც კონსერვატორს.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 13 თებერვალს გაზეთ „კვალში“ გამოქვეყნდა ნოე ჟორდანიას წერილი „პრესა“ (II ნაწილი). ავტორი ძველი ჟურნალებიდან საუკეთესოდ ასახელებს 1863 წლიდან ილია ჭავჭავაძის რედაქტორობით გამომავალ „საქართველოს მოამბეს“, მაგრამ ამასთანავე აკრიტიკებს, რომ არ ასახავდა ყოველდღიურ ყოფას, არ გამოდიოდა ბატონ-ყმობის წინააღმდეგ და ა. შ. ამიტომაც მისი აზრით, ალმანახს, წერილების კრებულს უფრო წარმოადგენდა, ვიდრე ჟურნალს.

1898

ტიპი: ავტორობა

1898 წლის 30 ივლისის „ცნობის ფურცლის“ ცნობით, მელიქოვის ქუჩაზე მდებარე კიოსკში ილია ჭავჭავაძის თხზულებების მეოთხე ტომი ოთხმოცი კაპიკი ღირდა.

1898

ტიპი: ავტორობა

1898 წლის 30 ივლისის „ცნობის ფურცლის“ ცნობით, მელიქოვის ქუჩაზე მდებარე კიოსკში ილია ჭავჭავაძის თხზულებების მეორე და მესამე ტომი სამოც-სამოცი კაპიკი ღირდა.

1898

ტიპი: ავტორობა

1898 წლის 30 ივლისის „ცნობის ფურცლის“ ცნობით, მელიქოვის ქუჩაზე მდებარე კიოსკში ილია ჭავჭავაძის თხზულებების პირველი ტომი 70 კაპიკი ღირდა.

1898

ტიპი: ავტორობა

1898 წლის 30 ივლისის „ცნობის ფურცლის“ ცნობით, მელიქოვის ქუჩაზე მდებარე კიოსკში ალექსანდრე ყაზბეგის თხზულებები (თითო ტომი) მანეთი ღირდა.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 1-ელი მარტის შემდეგ ბათუმში დაიბეჭდა კრებული „ჩანგი“, რომელშიც შესულია ილია ჭავჭავაძის პოემა „დედა და შვილი“, ლექსები: „გ. აბხ...“, „რა ვაკეთეთ. რას ვშვრებოდით ანუ საქართველოს ისტორია მეცხრამეტე საუკუნისა“, „ბედნიერი ერი“, „ჩემო კარგო ქვეყანავ“, ლოცვა“,„ქართლის დედას“, „ნანა“, „ელეგია“,„პოეტი“, „მესმის, მესმის“, „იანიჩარი“, „გახსოვს, ტურფავ..“, „უსულდგმულო ცხოვრება“, „გაზაფხული“, „მას აქეთ, რაკი...“ და თარგმანები: „ბედა მქადაგებელი“, „სტიროდეთ“, „ლოყით მოეპყარ“ და „კართა თანა“.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის თებერვლიდან თბილისში გამომავალმა ფრანგულმა ჟურნალმა „ლე კოკაზ ილიუსტრემ“ პოემა „განდეგილის“ პროზაული ფრანგული თარგმანის გამოქვეყნება დაიწყო. თარგმანი ხელმოწერილია ინიციალებით „S. L.“.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 30 იანვარს გაზეთ „კვალში“ გამოქვეყნდა ნოე ჟორდანიას წერილი პრესა“ (დასაწყისი), რომელშიც მწვავედ არის გაკრიტიკებული გაზეთი „ივერია“ და მისი რედაქტორი ილია ჭავჭავაძე, როგორც უკიდურესი რეაქციონერი.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 25 იანვარს ილია ჭავჭავაძემ ონის უფასო საერო სამკითხველოს წევრთა წერილი მიიღო თხოვნით, რომ უსასყიდლოდ მიეწოდებინა გაზეთ „ივერიის“ ნომრები.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წლის 30 სექტემბერს პეტრე უმიკაშვილმა გაზეთ „ივერიაში“ ქართული თეატრის ისტორიის შესახებ სტატია გამოაქვეყნა. ავტორი იხსენებს, რომ ილია ჭავჭავაძემ სტუდენტობის პერიოდში თბილისის გიმნაზიის შენობის დარბაზში დადგმულ სპექტაკლში მეფე ლირის როლი შეასრულა.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 20 ივნისამდე ილია ჭავჭავაძემ წინასწარ მოამზადა და როგორც რედაქტორ-გამომცემელმა ხელი მოაწერა „ივერიის“ 24 ივნისის ნომერს.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 24 ივნისს გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა თედო რაზიკაშვილის „ქართული ენის საუნჯის მასალად“.

1895

ტიპი: ავტორობა

1895 წლის 26 აპრილს ილია ჭავჭავაძემ დავით ავალიშვილთან და მიხეილ გრუზინსკისთან ერთად დაწერა განმარტებითი ბარათი სათავადაზნაურო ბანკის გამგეობის ერთ-ერთი წევრის პასუხად, რომელმაც საყვედური გამოთქვა საიპოთეკო ფურცელების გაცემის შეჩერებაზე. დოკუმენტში აღნიშნულია, რომ ბანკის ინტერესების დაცვიდან გამომდინარე, დროებითი შეჩერება აპრობირებული მეთოდია სხვა ბანკებშიც და კლიენტურის დაკარგვას არ იწვევს.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900 წლის 9 იანვარს გაზეთ „კვალში“ რუბრიკით „ჟურნალ-გაზეთებიდან“ დაიბეჭდა ფრაგმენტები ილია ჭავჭავაძის წერილიდან „მეცხრამეტე საუკუნე“, ასევე კომენტარი, რომელშიც გაკრიტიკებულია ავტორი.

1897

ტიპი: ავტორობა

1897 წლის 1-ელ იანვარს გაზეთ „ნოვოე ობოზრენიეში“ ფსევდონიმით Горесмехов გამოქვეყნებულ საახალწლო ფელეტონში განხილულია სათავადაზნაურო ბანკის კრებებზე ვანო მაჩაბლისა და მისი მომხრეების გამოსვლები ილია ჭავჭავაძის წინააღმდეგ.

1896

ტიპი: ავტორობა

1895 წლის 1-ლ იანვარს გაზეთ „კვალში“ დაიბეჭდა ილია ჭავჭავაძისადმი მიმართული საახალწლო შარჟები. გაშარჟებულია გაზეთი „ივერია“ და თბილისის სათავადაზნაურო ბანკი.

1895

ტიპი: ავტორობა

1895 წლის 29 აპრილს ცალკე ბროშურად დაიბეჭდა ილია ჭავჭავაძის, დავით ავალიშვილისა და მიხეილ გრუზინსკის მიერ დაწერილი განმარტებითი ბარათი იმის თაობაზე, თუ რატომ არ გასცა თბილისის სათავადაზნაურო ბანკმა საიპოთეკო ფურცლები მსესხებლებზე.

1895

ტიპი: ავტორობა

1895 წლის „მოამბის“ №5-ში დაბეჭდილ ვახტანგ თულაშვილის წერილში „შენიშვნა“ განხილულია ნიკოლოზ დიმიტრის ძე ყიფიანის სტატია „დიმიტრი ყიფიანის ცხოვრება“ და დიმიტრი ყიფიანის, მისი საზოგადოებრივი მოღვაწეობის შესახებ, უფრო ვრცელსა და ზუსტ ინფორმაციას მოიცავს.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წელს ხარკოვის წერა-კითხვის გამავრცელებელმა საზოგადოებამ ვახტანგ დიმიტრის ძე თულაშვილს მისწერა, რომ მათი წესდების ერთი ეგზემპლარი ზაქარია გიორგის ძე ერისთავისთვის ჰქონდათ გაგზავნილი.

1877

ტიპი: ავტორობა

1877 წელს პეტერბურგის წერა-კითხვის გამავრცელებელმა საზოგადოებამ ვახტანგ დიმიტრის ძე თულაშვილს მისწერა, რომ მათი წესდება არ გამოადგებოდა და ხარკოვის საზოგადოებისთვის მიემართა.