რეგისტრირებული ფაქტები45362
ფილტრი:
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1918
ტიპი: თანამდებობა
1918 წლის 18 ივლისისათვის თბილისის რეალურ სასწავლებელში პედაგოგებად მუშაობდნენ: შ. კ. აკოფოვი, ნ. ს. ნიჟარაძე, ა. ა. პოლად-ზადე, ს. ა. კოლმანოვა, ფ. ი. ზეიმანი, ა. ვ. ზახაროვი, ა. ნ. რაგოზინი.
1918
ტიპი: თანამდებობა
1918 წლის 18 ივლისისათვის თბილისის რეალურ სასწავლებელში პედაგოგებად მუშაობდნენ: ი. ე. სტეპანოვი, ვ. ნ. მალჩევსკი, კ. მ. პულკოვსკაია, ა. ვ. შელესტოვი, ა. ე. თარხანოვა, ს. ს. მოლოჟავი, პ. ვ. პოზნიაკოვი, ა. ბოგატირევი, დ. იაშვილი, გ. აბდულიანცი.
1918
ტიპი: თანამდებობა
1918 წლის 18 ივლისისათვის თბილისის რეალურ სასწავლებელში პედაგოგებად მუშაობდნენ: ა. ა. ლაისტერი, ი. ე. სტეპანოვი, თ. მ. გლადკოვა, ა. გ. ალიფიმოვი, ა. ფ. ლაისტერი, ვ. გ. უკრაინცევა, ს. პ. უკრაინცევი, ე. ი. კვარდიკოვი, დ. ე. პატრუშევი, გ. ა. რომანენკო.
1915
ტიპი: თანამდებობა
1915 წელს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სასკოლო სექციის გადაწყვეტილებით საგურამოს სკოლის პედაგოგი კონსტანტინე სეხნიაშვილი 360-ის ნაცვლად 504 მანეთის ოდენობის ჯამაგირს მიიღებდა (ჯამაგირი – 480 მანეთი, დამატება – 24).
1919
ტიპი: თანამდებობა
1919 წლის 22 ოქტომბერს განათლების სამინისტრომ ჩუღურეთის უმაღლეს-დაწყებითი სასწავლებლის გამგეს მისწერა, რომ მისდამი რწმუნებული გიმნაზიის სომხური ენის მასწავლებლად დაშვებულიიყო დეკანოზი აბრამ გაზანიანცი 1919 წლის 16 სექტემბრიდან.
1919
ტიპი: თანამდებობა
1919 წლის 19 აგვისტოს განათლების სამინისტრო სწერს თბილისის ქალთა ყოფილი მეშვიდე გიმნაზიის უფროსს, თამარ ჯავახიშვილს, რომ დაინიშნა წმინდა ნინოს სახელობის თბილისის ქალთა მეშვიდე გიმნაზიის უფროსად.
1920
ტიპი: თანამდებობა
1920 წლის 22 სექტემბერს განათლების სამინისტრო სწერს კონსტანტინე გიორგის ძე გოგელიძეს, რომ 1920 წლის პირველი ოქტომბრიდან დანიშნულია თელავის ვაჟთა გიმნაზიაში ინსპექტორის თანამდებობაზე.
1881
ტიპი: თანამდებობა
1881-1882 წლების ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიური ანგარიშის მიხედვით, საზოგადოების მოლარე გიორგი მიხეილის ძე თუმანიშვილი იყო.
1916
ტიპი: თანამდებობა
1916 წლის 11 თებერვალს თბილისის ქალთა მე-7 გიმნაზიის კლასის დამრიგებელი ცავრინა დისიონის ასული ახვლედიანი თბილისის სათავადაზნაურო გიმნაზიის გამგე კომიტეტმა საქმის მწარმოებლად მიიწვია.
1917
ტიპი: თანამდებობა
1917 წლის 10 ოქტომბერს მთავარგამგემ ცავრინა დისიონის ასული ახვლედიანი თბილისის ქალთა მე-7 გიმნაზიის კლასის დამრიგებლის თანაშემწედ დანიშნა.
1905
ტიპი: თანამდებობა
1905 წლის პირველი სექტემბრიდან 1916 წლის პირველ იანვრამდე, 1907-1910 წლების გამოკლებით, თბილისის ქალთა მე-7 გიმნაზიის კლასის დამრიგებლის თანაშემწე ცავრინა დისიონის ასული ახვლედიანი ქუთაისის სხვადასხვა სკოლაში მუშაობდა.
1918
ტიპი: თანამდებობა
მთავრობის თავმჯდომარეს მისწერეს, რომ გორის ქალთა გიმნაზიაში რუსულ ენას ოთხი მასწავლებელი ასწავლიდა: ელენე მიხეილის ასული ალექსანდროვისა, ვერა დიმიტრის ასული პერევერსევი, სერაფიმა სერგის ასული ბაგაევისა და დირექტორი კინწურაშვილი.
1918
ტიპი: თანამდებობა
მთავრობის თავმჯდომარეს მისწერეს, რომ შესაძლებელი იყო სერაფიმა სერგის ასული ბაგაევი მასწავლებლად გორის ქალთა გიმნაზიაში ერთი წლით დარჩენილიყო. მომავალი წლიდან კი აუცილებლად შტატგარეშე დარჩებოდა.
1919
ტიპი: თანამდებობა
1919 წლის 5 მაისს თბილისის ქალთა მე-6 გიმნაზიის დირექტორმა გრიგოლ ლორთქიფანიძემ უმაღლესი და საშუალო სკოლების მთავარგამგეს სთხოვა ბარბარე იაგორის ასული ბაისოგოლოვა ან შტატის მასწავლებლად დაემტკიცებინა, როგორც გამოცდილი მასწავლებელი, ან გამოცდები დაენიშნა მისთვის.
1918
ტიპი: თანამდებობა
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის უმაღლესი და საშუალო სასწავლებლების მთავარგამგე დ. უზნაძის 1918 წლის 20 სექტემბრის N15 ბრძანების თანახმად, გორის ვაჟთა გიმნაზიის ისტორიის მასწავლებლად თელავის სასულიერო სასწავლებლის მასწავლებელი ილია ბაკურაძე დანიშნეს.
1919
ტიპი: თანამდებობა
1919 წლის 4 იანვარს ყოფილი სასულიერო გიმნაზიის საქმისმწარმოებელმა, მღვდელმა ნიკოლოზ შალვას ძე ბარნაბიშვილმა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის უმაღლესი და საშუალო სასწავლებლების მთავარგამგეს მისწერა, რომ სანამ სასულიერო სემინარია სასულიერო გიმნაზიას შეუერთდებოდა და თბილისის ვაჟთა მე-8 გიმნაზიად გადაკეთდებოდა, იგი სასულიერო გიმნაზიის საქმისმწარმოებელი იყო.
1919
ტიპი: თანამდებობა
1919 წლის 5 მაისს თბილისის ქალთა მე-6 გიმნაზიის დირექტორმა გრიგოლ ლორთქიფანიძემ უმაღლესი და საშუალო სკოლების მთავარგამგეს მისწერა, რომ ბარბარე იაგორის ასულ ბაისოგოლოვას ხატვის სწავლების უფლება მხოლოდ დაწყებით კლასებში ჰქონდა. მიუხედავად ამისა, ოლქის ყოფილი მზრუნველის 1912 წლის 15 დეკემბრის N2830 ბრძანების თანახმად, იგი ხატვის მასწავლებლად ქალთა მე-6 გიმნაზიაში დანიშნეს.
1919
ტიპი: თანამდებობა
1919 წლის 6 სექტემბერს მთავარგამგე სერგი დანელიამ და საქმის მწარმოებელმა მესხმა სენაკის ვაჟთა გიმნაზიის დირექტორს შეატყობინეს, რომ პირველი სექტემბრიდან გიმნაზიის ფრანგული და გერმანული ენის მასწავლებლად ანნა (ნინო) ივანეს ასული ტუგან-ბარანოვსკაია დანიშნეს.
1918
ტიპი: თანამდებობა
1918 წლის 6 ნოემბერს გორის ქალთა გიმნაზიის დირექტორმა კინწურაშვილმა განათლების სამინისტროს საშუალო და დაბალ სკოლათა მთავარგამგეს მისწერა, რომ საჭირო იყო რუსული ენა ორ მასწავლებელს ესწავლებინა. ამის გამო მან რუსული ენის მასწავლებლად მიიწვია ნინო კარიჭაშვილი. მას შეეძლო როგორც დაბალი, ასევე მაღალი კლასებისთვისაც ესწავლებინა.
1919
ტიპი: თანამდებობა
1919 წლის 9 სექტემბერს თბილისის თამარ მეფის სახელობის ქალთა საოსტატო სემინარიის გამგე ალექსანდრა ფაღავამ სახალხო განათლების სამინისტროს აუწყა, რომ სემინარიაში მსოფლიო ისტორიის მასწავლებლად ილია ბაკურაძე მიიწვია და სთხოვს თანამდებობაზე მის დამტკიცებას. ხელს აწერენ სემინარიის გამგე ალექსანდრა ფაღავა და საქმისმწარმოებელი ს. ყოყოჩაშვილი.
1918
ტიპი: თანამდებობა
ახალი სენაკის ვაჟთა გიმნაზიის დირექტორს შეატყობინეს, რომ გიმნაზიის ახალი ენების მასწავლებელი ნინო ბარანოვსკაია 10 ოქტომბრიდან საკუთარი თხოვნის თანახმად, თანამდებობიდან გაათავისუფლეს.
1918
ტიპი: თანამდებობა
1918 წლის 17 სექტემბერს თელავის სასულიერო სასწავლებლის მასწავლებელმა ილია ბაკურაძემ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის უმაღლესი და საშუალო სასწავლებლების მთავარგამგეს გორის ვაჟთა გიმნაზიაში ისტორიის მასწავლებლად დანიშვნა სთხოვა.
1918
ტიპი: თანამდებობა
1918 წლის 6 ნოემბერს გორის ქალთა გიმნაზიის დირექტორმა კინწურაშვილმა განათლების სამინისტროს საშუალო და დაბალ სკოლათა მთავარგამგეს მისწერა, რომ შტატგარეშე დარჩა გეოგრაფიისა და ლათინური ენის მასწავლებელი ანტონ კირილეს ძე კაკტინიცა. იგი დროებით იყო მიწვეული. გიმნაზიაში ქართული გეოგრაფიის ცალკე საგნად შემოღების შემდეგ ანტონ კაკტინიცას დახმარება საჭირო აღარ იყო.