ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები47756

1884

ტიპი: განათლება

1884 წელს თბილისის სემინარიაში სასწავლებლად ჩამოსულს, თედო სახოკიას უფროსების, განსაკუთრებით კი მასწავლებლების პატივისცემა და რიდი ჰქონდა.

1884

ტიპი: ღონისძიება

1884 წელს, თბილისის სემინარიაში სწავლის პირველი წლის ნახევარში თედო სახოკიას აზრადაც არ მოსვლია მასზე ზემოთ მდგომთა კრიტიკა, წლის მეორე ნახევრიდან კი ხელი აიღო ყოველივე იმაზე, რისაც მაქამდე სწამდა და ურყევ ჭეშმარიტებად მიაჩნდა.

1884

ტიპი: ღონისძიება

1884-1885 წლებში თბილისის სემინარიაში სწავლამ და სემინარიის პანსიონში ცხოვრებამ ძირფესვიანად შეარყია თედო სახოკიას მსოფლმხედველობა, ახალ გზაზე დააყენა და ზურგი შეაქცევინა ყოველივე ძველებურისთვის.

1943

ტიპი: ღონისძიება

1943 წელს თედო სახოკიას მიერ დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, თბილისის სასულიერო სემინარიაში სწავლის პერიოდში მასა და მის მეგობრებს ჯაბადარისა და ივანოვის კერძო ბიბლიოთეკიდან გამოჰქონდათ აკრძალული წიგნები, კერძოდ, პისარევის, დობროლიუბოვისა და ჩერნიშევსკის ნაწერები.

1883

ტიპი: ღონისძიება

1883-1884 წლებში 15-16 წლის თედო სახოკია იყო ისეთი, როგორიც უნდა ყოფილიყო ყველა იმდროინდელი მოქალაქე რუსეთის იმპერიისა, კანონმორჩილი და ერთგული ქვეშევრდომი იმპერატორ ალექსანდრე მესამისა.

1892

ტიპი: ავტორობა

1892 წლის „კვალის“ №29-ში დაიბეჭდა დაიბეჭდა ველიჩკოს თხზულება „ქრისტე აღსდგა“, რომელიც პროფესორ ხახანაშვილს მიეძღვნა.

1867

ტიპი: ღონისძიება

1867-1877 წლებში მამამისი ზაქარია შიო არაგვისპირელს და თავის დანარჩენ შვილებს ისე ზრდიდა, როგორც მრევლის შვილებს.

1910

ტიპი: ღონისძიება

1910 წელს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში შიო არაგვისპირელი აღიარებდა, რომ ხშირად ახსენედებოდა თავისი პაპა, მახარე, საფუტკრეში, სადაც იგი სრულიად მარტო საქმიანობდა ხოლმე.

1873

ტიპი: განათლება

1873 წელს შიო არაგვისპირელს დუშეთში რუსული ანბანით დააწყებინეს სწავლა.

1873

ტიპი: განათლება

1873-1877 წლებში შიო არაგვისპირელმა დუშეთის სასწავლებელში სწავლის პერიოდში ვერაფერი გაუგო რუსულ ანბანს და მისი ათვისება გაუჭირდა.

1884

ტიპი: ღონისძიება

1884 წელს თბილისის სემინარიაში სწავლის პირველ ხანებში თედო სახოკიას მთავრობის მოქმედებების კრიტიკა ერთი წამითაც არ გაუვლია თავში.

1910

ტიპი: ღონისძიება

1910 წელს დაწერილი შიო არაგვისპირელის ავტობიოგრაფიის თანახმად, მას ღვთისმოყვარეობა მამისგან რგებია.

1883

ტიპი: ღონისძიება

1883 წლამდე შიო არაგვისპირელი მეტად ღვთისმოყვარე ახალგაზრდა გახლდათ.

1887

ტიპი: ღონისძიება

1887 წელს ოდესის უნივერსიტეტში სწავლის პერიოდში დუტუ მეგრელმა და სხვა ქართველმა სტუდენტებმა წაიკითხეს ლავროვის „ისტორიული წერილები“.

1887

ტიპი: განათლება

1887 წელს გიორგი ლასხიშვილი ოდესის უნივერსიტეტში სწავლობდა.

1940

ტიპი: ღონისძიება

1940 წელს არტემ ახნაზაროვის დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, იგი თანამშრომლობდა ანტირელიგიური ხასიათის ჟურნალთან „მებრძოლი უღმერთო“.

1940

ტიპი: ავტორობა

1940 წელს არტემ ახნაზაროვის ნაწარმოებები ნათარგმნი იყო რუსულ და სომხურ ენებზე.

1940

ტიპი: ავტორობა

1940 წელს არტემ ახნაზაროვის დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, მან თარგმნა ერშოვის „კუზიანი ცხენი“, პუშკინის „მებადური და ოქროს თევზი“ და „მეფის მკვდარი ასული“.

1940

ტიპი: ავტორობა

1940 წელს არტემ ახნაზაროვის დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, ცალკე წიგნებად იყო გამოსული მისი ნათარგმნი ერშოვის „კუზიანი ცხენი“, პუშკინის „მებადური და ოქროს თევზი“ და „მეფის მკვდარი ასული“, ვოლტერის მოთხრობა „ზადიგი“ და კუპერის რომანი „მერსედეს კასტილიელი“.

1940

ტიპი: ავტორობა

1940 წელს არტემ ახნაზაროვის დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, იგი სისტემატურად ათავსებდა თავის წერილებსა და ლექსებს შემდეგ ჟურნალ-გაზეთებში: „ნობათი“, სახალხო გაზეთი“, „საქართველო“, „თეატრი და ცხოვრება“, „ხათაბალა“, „ხელოვნება", „ქართული სიტყვა“, „მოამბე“.

1940

ტიპი: ღონისძიება

1940 წელს არტემ ახნაზაროვი იყო პერსონალური პენსიონერი.

1894

ტიპი: ავტორობა

1894 წელს ვასილ კოპტონაშვილს მოთხრობის „კაკო დიაკვანი“ პატარა ბროშურად გამოცემის სურვილი ჰქონდა, მაგრამ მაშინდელ ცენზორს ამის ნება არ მიუცია მისთვის სამღვდელოების ბობოლა წარმომადგენელთა გავლენით, რომლებიც განცხრომით ცხოვრობდნენ და კაკო დიაკვანის მსგავს გაჭირვებულთა ბედი არ ანაღვლებდათ.

1884

ტიპი: ღონისძიება

1884-1889 წლებში თიანეთის მაზრის სოფელ ტოლათსოფელში ვასილ კოპტონაშვილის მასწავლებლობის პერიოდში, ივანე მაჩაბლის გაუჩინარების გამო დაიხურა გაზეთი „დროება“ და „დროების“ ნაცვლად გამოვიდა ჟურნალი „ივერია“.

1937

ტიპი: ღონისძიება

1884-1889 წლებში თიანეთის მაზრის სოფელ ტოლათსოფელში მასწავლებლობის პერიოდში ვასილ კოპტონაშვილი ხშირად ხედავდა ხოლმე დაბა თიანეთში ვაჟა-ფშაველას, რომელიც იქიდან აწვდიდა გაზეთის „ივერია“ რედაქციას თვის ლიტერატურულ მასალას.

1884

ტიპი: თანამდებობა

1884-1889 წლებში გაზეთ „დროების“ რედაქტორი იყო ივანე მაჩაბელი.