ქშწკგს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები46342

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 7 თებერვალს საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი ევგენი გეგეჭკორი თავის ნოტაში რუსეთის საგარეო საქმეთა კომისარ გეორგი ჩიჩერინს სწერდა, რომ საბჭოთა მთავრობამ ბრესტ-ლიტოვსკის ხელშეკრულებით გერმანიის იმპერიალიზმის მონობაში ჩააგდო რუსეთი, იმპერიალისტურ ოსმალეთს ამიერკავკასიის კარი გაუღო და მისცა ქვეყნის ციხესიმაგრეები: ბათუმი, ყარსი და არდაგანი, რითაც დარტყმა მიაყენა კავკასიას.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 7 თებერვალს საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი ევგენი გეგეჭკორი თავის ნოტაში რუსეთის საგარეო საქმეთა კომისარ გეორგი ჩიჩერინს სწერდა, რომ მთავრობა გაკვირვებული ბრალდებით, თითქოსდა საქართველო ხელს უწყობდა გერმანულ იმპერიალიზმს და მეგობრულ დამოკიდებულებაში იყო ოსმალეთთან.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 7 თებერვალს საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი ევგენი გეგეჭკორი თავის ნოტაში რუსეთის საგარეო საქმეთა კომისარ გეორგი ჩიჩერინს აცნობებდა, რომ 1919 წელს საქართველოს მთავრობამ მიუხედავად სასურსათო კრიზისისა და ბოლშევიკთა მტრული და აგრესიული განწყობისა საზღვრები გაუხსნა წითელ არმიას მოხალისეთა რაზმებისგან თავდასაცავად, 5 000 წითელარმიელს თავშესაფარი მისცა და შეასრულა ნეიტრალური სახელმწიფოს როლი.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 7 თებერვალს საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი ევგენი გეგეჭკორი რუსეთის საგარეო საქმეთა კომისარ გეორგი ჩიჩერინს იმავე წლის 18 იანვარს N185 გამოგზავნილ რადიო-დეპეშის საპასუხოდ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის სახელით აცნობებდა, რომ საბჭოთა მთავრობა ცდილობდა საქართველოს პრესტიჟის შელახვას ყალბი ცნობებით, რასაც მინისტრი მიუღებლად მიიჩნევდა.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 7 თებერვალს საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი ევგენი გეგეჭკორი თავის ნოტაში რუსეთის საგარეო საქმეთა კომისარ გეორგი ჩიჩერინს აცნობებდა, რომ საბჭოთა მთავრობა რუს და ქართველ ხალხს შორის კეთილმეზობლური ურთიერთობის დამყარებას ხელოვნურად აბრკოლებდა. ის იმედოვნებდა, რომ რუსეთი მოძებნიდა საქართველოსა და ქართველი ხალხისთვის მისაღებ ენას.

1920

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1920 წლის 7 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, თამარა გრიგოლის ასული დადიანისა იოსებ იულონის ძე დადიანის მეუღლე იყო.

1920

ტიპი: ღონისძიება

1920 წლის 7 თებერვლის გაზეთ „საქართველოში“ გამოქვეყნდა დავით კლდიაშვილის საიუბილეო კომისიის მოწოდება დაწესებულებათა მიმართ, კომისია ყველას სთხოვდა მონაწილეობას.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს რესპუბლიკის“ ცნობით, საგარეო საქმეთა მინისტრმა ევგენი პეტრეს ძე გეგეჭკორმა უპასუხა რუსეთის საგარეო საქმეთა სახალხო კომისრის, გიორგი ვასილის ძე ჩიჩერინის, ნოტას, აღნიშნა, რომ საბჭოთა ხელისუფლება ორ მოძმე ხალხს შორის კეთილმეზობლური განწყობის დამყარებას ხელოვნურად აბრკოლებდა, და იმედი გამოთქვა, რომ რუსეთის მთავრობა მომავალში მონახავდა ქართველის ხალხისთვის მისაღებ პოლიტიკურ ენას.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს რესპუბლიკის“ ცნობით, მოქანდაკე იაკობ ივანეს ძე ნიკოლაძემ ნოე ჟორდანიას ბიუსტის დამზადება დაასრულა.

1920

ტიპი: ღონისძიება

1920 წლის 8 თებერვალს სერგო ევლახიშვილის ხელმძღვანელობით თბილისის სახელმწიფო თეატრში გაიმართებოდა ო. შულგინას ბენეფისი, წარმოადგენდნენ „ქ-ნ ბატერბფლაის“.

1920

ტიპი: თანამდებობა

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, ოლღა შულგინა მომღერალი იყო.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 8 თებერვალს, კვირას, ოლივერ უორდროპმა მეუღლეს მარგარეტ კოლეტს მისწერა, რომ მათ შვილ ნინოზე გაზეთებშიც წერდნენ. მისი სახელი დიდი ასოებით ეწერა გაზეთზე.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 8 თებერვალს, კვირას, ოლივერ უორდროპმა მეუღლეს მარგარეტ კოლეტს მისწერა, რომ საღამოს ათ სააათზე საქველმოქმედო ღონისძიებაზე მიიწვიეს და აუცილებლად უნდა დასწრებოდა. პრემიერ-მინისტრის მეუღლემ მიიწვია, რომელსაც არასდროს შეხვედრია.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 8 თებერვალს, კვირას, ოლივერ უორდროპმა მეუღლეს მარგარეტ კოლეტს მისწერა, რომ პატარა, მოხატული სპარსული ხელის სარკის ყიდვა შესთავზეს და იყიდა. მხოლოდ მინა ჰქონდა გამოსაცვლელი, რომლის შოვნაც არ იყო რთული.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 8 თებერვალს, კვირას, ოლივერ უორდროპმა მეუღლეს მარგარეტ კოლეტს მისწერა, რომ მისთვის ბევრი ნივთი არ შეუგროვებია, მაგრამ რაც შეაგროვა, იმედოვნებდა ყველა შეესაბამებოდა მის გემოვნებას.

1920

ტიპი: ღონისძიება

1920 წლის 8 თებერვალს ნოე ჟორდანიას მეუღლემ, რომელიც ხელმძღვანელობდა „ქალთა საზოგადოებას ბავშვთა კეთილდღეობისთვის“ მოაწყო საქველმოქმედო საღამო კაფე „ფრასკატიში“.

1920

ტიპი: ღონისძიება

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, 20 თებერვლიდან საქართველოს სავაჭრო-სამრეწველო პალატა აარსებდა მოკლევადიან (ოთხთვიან) საბუღალტრო კურსებს მისამართზე: სავაჭრო-სამრეწველო პალატის ბინა, საბჭოს ქუჩა N 11. კურსებზე ჩაწერა შეიძლებოდა პალატის სასკოლო განყოფილების გამგე მიხეილ თაქთაქიშვილთან პალატის ბინაზე ყოველდღე 12-14 საათებში.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, ნაფიცი ვექილი იესე ბარათაშვილი ფლობდა საკუთარ სახლს თბილისში, ოლღას ქუჩა N20-ში.

1920

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, ელენე კონსტანტინეს ასული ბარათაშვილისა ნაფიცი ვექილის, იასე ალექსანდრეს ძე ბარათაშვილის მეუღლე იყო.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, მოქანდაკე იაკობ ნიკოლაძემ ნოე ჟორდანიას ბიუსტი დაამთავრა.

1920

ტიპი: გარდაცვალება

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოში“ მსახიობთა პროფესიული კავშირის საბჭო იუწყებოდა, რომ მსახიობ ვალერიან შალიკაშვილის წლისთავის აღსანიშნავად წირვა და პანაშვიდი გაიმართებოდა 8 თებერვალს, 12 საათზე, ქაშვეთის ტაძარში.

1920

ტიპი: გარდაცვალება

1920 წლის 8 თებერვალს, 12 საათზე, მსახიობ ვალერიან შალიკაშვილის წლისთავის აღსანიშნავად წირვა და პანაშვიდი უნდა გადაეხადათ.

1920

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, ანასტასია ალექსანდრეს ასული ბარათაშვილისა ნაფიცი ვექილის, იასე ბარათაშვილის დედა იყო.

1920

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1920 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, ნიკოლოზ ალექსანდრეს ძე ბარათაშვილი ნაფიცი ვექილის, იასე ბარათაშვილის ძმა იყო.

1920

ტიპი: ღონისძიება

1920 წლის 7 თებერვალს ქართულ კლუბში გაიმართებოდა საოჯახო საღამო, სადაც წარმოადგენდნენ ნიკოლოზ შიუკაშვილის სამმოქმედებიან პიესას „სულელი“, მთავარ როლებში ვერიკო ანჯაფარიძე და მიხეილ ჭიაურელი, მონაწილეობდნენ: ანეტა ქიქოძე, ელენე ციმაკურიძე, ვასო აბაშიძე, აკაკი ვასაძე, მიხეილ სარაული, დ. ძნელაძე, შალვა ღამბაშიძე, უშანგი ჩხეიძე, მიხეილ ქორელი. პიესა ძველი რეჟიმის დროს აკრძალული იყო.